احساس های افراد

از آن جایی که احساس‌های ما منحصر به فرد است، هر چقدر هم تلاش کنیم باز نمی‌توانیم به قدر کافی آن را با کلمات تشریح کنیم؛ اگر به دوستی بگویید که غمگینم، او می‌تواند فقط تا حدی بفهمد که منظور شما از "غمگینم" چیست. او می‌داند غم برای خودش چه معنایی دارد، اما نمی‌تواند دقیقا بفهمد منظور شما چیست، زیرا نمی تواند به بانکِ خاطره‌های شما دست یابد. 

شاید بتوان گفت که ریختنِ احساس‌ها در قالبِ کلمات مثل این است که کسی بخواهد آهنگی را نقاشی کند، یا تابلویی را بخواند. با این حال، ابراز احساس‌ها در قالب کلمات، علی‌رغم محدودیت‌های آن، یکی از تنها راه‌هایی است که می‌توانیم به یکدیگر کمک کنیم؛ اگر کلمات را هم نداشتیم، کمک‌هایِ متقابلِ ما به یکدیگر از این هم محدودتر می‌شد.


"زندگی توام با لذت حق شماست" 
بهاره اسدی