تعهد در واقع محرکی است که ما را بسمت اهدافمان هل می دهد . در واقع تعهد و هدف ، بتنهایی برای رساندن ما به مقصد کافی نمی باشند زیرا برای پیمون یک مسیر نیاز به خط پایان داریم و برای رسیدن به خط پایان نیاز به انرژی و مایع حیات است . مایع حیات در واقع هدف و خط پایان چیزی نیست جز عرق تعهد . اما چه تعهدی ؟ تعهدی که هدف و خط پایان راه را در یک قدمی ما می گذارد .
پس یکی از مهمترین ارکان موفقیت در هر کاری متعهد بودن به هدف تعیین شده برای انجام آن کار می باشد . در واقع هدف و تعهد دو بال برای موفقیت در این تجارت است که هر چقدر قویتر و بزرگتر باشند ما می توانیم بیشتر اوج بگیریم و به موفقیتهای بیشتری برسیم . بنابراین تعهد و احساس مسئولیت بما نیروی تازه ای می دهد که هر مسئله یا مشکلی که پیش می آید از اهداف مان دست نکشیم .
اما واژه تعهد برای هر کس معنای خاصی دارد :
برای یک مشت زن : برخاستن هنگام از پا درآمدن
برای یک دونده دو استقامت : از نفس افتادن اما باز هم ۱۵ کیلومتر دیگر دویدن
برای یک سرباز : بالا رفتن از تپه ای که نمی داند پشت آن چه خبر است .
برای یک مصلح : سلب آسایش خود بخاطر بهبود زندگی و آسایش دیگران
و برای یک NETWORKER : همه اینها و خیلی چیزهای دیگر
در واقع تعهد نشانه اعتقاد ما به کاریست که انجام می دهیم . مردم وقتی بما اعتقاد پیدا می کنند که ما به آرمان خودمان معتقد باشیم . داستان دهقان فداکار را همه ما می دانیم . فکر می کنید چرا در سرمای زمستان لباس خودش را در می آورد و آتش می زند تا قطار را نگه داشته و جان مسافرین آنرا نجات دهد ؟ بله ، تعهد و احساس مسئولیتی که نسبت به مردم داشته و همین باعث شده تا نامش برای همیشه زنده بماند .
اما در مورد تعهد سه نکته قابل ذکر است :
۱ – خاستگاه تعهد قلب انسان است : تعهد همیشه قبل از دستاورد می آید . می گویند اسب برنده بعد از کیلومتر اول مسابقه خسته می شود اما با ندای قلب خودش می دود . پس اگر می خواهیم زندگی خود و دیگران از تغییر دهیم به قلب خود نگاه کنیم تا ببینیم براستی متعهد و مسئولیت پذیر هستیم ؟
۲ – تعهد با معیار عمل سنجیده می شود : حرف زدن درباره تعهد یک چیز است و عمل کردن به آن چیزی دیگر . معیار واقعی تعهد عمل است . عملکرد ماست که نشان می دهد ما چقدر به اهدافمان متعهد هستیم . به قول آرتور گردن : حرف زدن آسان است اما عمل کردن به آن دشوار .
۳ – تعهد درهای کامیابی را می گشاید : بعضی وقتها در کار یکسری موانع بوجود می آید که هیچ محرکی جز تعهد نمی تواند بما کمک کند . به قول مک نالی : تعهد عامل پایداری است و باعث می شود اگر زمین خوردیم برخیزیم و ادامه دهیم . اگر می خواهیم بجایی برسیم باید متعهد باشیم .
وقتی سخن از تعهد به میان می آید ما چهار نوع آدم داریم :
۱ – آنهایی که هدفی ندارند بنابراین تعهدی هم ندارند .
۲ – آنهایی که اعتماد به نفس ندارند . این افراد چون نمی دانند که توان رسیدن به هدف را دارند یا نه ، از قبول تعهد و مسئولیت می ترسند .
۳ – آنهایی که راه را تا آخر نمی روند . این آدم ها هدف را تعیین می کنند و یه سمت آن قدم برمی دارند اما همین که به مشکلات رسیدند جا می زنند .
۴ – آنهایی که سرسخت و مصمم هستند . کسانی که هدف را تعیین می کنند و نسبت به آن وفادار و متعهد بوده و هر بهایی که لازم باشد می پردازند .
ما از کدام گروه هستیم ؟ آیا به اهداف خودمان رسیده ایم ؟ آیا به همه آن چیزهایی که در توان خود می بینیم رسیده ایم ؟ اگر یکی از این جوابها منفی است ریشه مسئله در میزان تعهد ماست .
در واقع تنها نداشتن تعهد هم برای شکست ما کافی است .
اما چطور می توانیم تعهدمان را افزایش دهیم ؟
۱ – تعهد خودمان را بسنجیم . به برنامه ریزی هفتگی مان مراجعه کنیم . چقدر به تعهدی که داده ایم عمل کردیم ؟ آیا به آنها پایبند بوده ایم ؟ به تعهدی که برای مشاوره ، فالو ، ارتباط با لیدرها و زیر مجموعه و غیره داده ایم عمل کرده ایم ؟ همه اینها معیار سنجش تعهد ماست .
۲ – ببینیم چه چیزی ارزش آنرا دارد که تمام وقت و انرژی خودمان را برای آن بگذاریم . گاهی اوقات وقتی تنها هستیم همه چیزهایی که در فکرمان می گذرد یادداشت کنیم و بعد ببینیم اعمال مان با آرمان مان همخوانی دارد یا نه ؟
۳ – یک راه دیگر آنست که مثل ادیسون عمل کنیم : ادیسون وقتی اختراعی به ذهنش می رسید کنفرانسی مطبوعاتی تشکیل می داد و فکر تازه را اعلام می کرد ، بعد به آزمایشگاه خود می رفت تا اختراع را انجام دهد . برنامه های خود را به افراد تیم اعلام کنید تا نسبت به اجرای آن تعهد بیشتری در خود احساس کنید .
اما تعهد ما در این تجارت شامل چه مواردی است ؟
۱ – تعهد به اهداف و Vision هایمان .
۲ – تعهد به خود تجارت .
۳ – تعهد به افرادی که بخاطر ما وارد این سیستم شده اند و همچنین افرادیکه ما از طریق آنها وارد این سیستم شده ایم .
اما تعهد گرفتن از افراد باعث می شود ما این اجازه را داشته باشیم که در صورت لزوم به آنها فشار بیاوریم . در غیر اینصورت چنین اجازه ای نداریم زیرا معیاری برای سنجش عملکرد افراد وجود ندارد که بدانیم واقعاً آنها خوب کار می کنند یا نه .