بنام خدا
شاید آخرین بازیهای جام جهانی فوتبال را همگان دیده اند وبخوبی علت موفقیت تیم آلمان را با وجود چهره های ناشناس درآن تیم دریافته اند وآن همکاری جمعی اعضای تیم بود درحالیکه درتیمهای مقابل آن ازچهره های بنام استفاده شده بود. آری وقتی تنها درصدد چهره سازی باشیم نتیجه جز موفقیت همان چهره چیزی دیگر عا ئد نمیشود آقای دائی را بیاد دارید که تمام تیم درجهت کسب رکورد پرگل زنی ایشان کار میکردند وایشان موفق شدند اما تیم کشور چطور؟ درمورد برزیل وآرژانتین نیز همینگونه بود. اما تیم آلمان یکپارچه تلاش میکردند ومهم نبود که چه کسی گل میزند .حکایت این امر حکایت سیاسیون ومسوولان کشور خودمان است که بجای تلاش جمعی هرکس راه خودرا میرود ومدام درصدد چهره سازی هستیم .امام راحل در دوران کوتاه مسوولیت خویش مدام تلاش کردند تا بجای شخصیت سازی نقش مردم رابزرگ جلوه دهند که درست هم همین بود چرا که با یک گل بهار نمیشود. درتاریخ گذشته ایران زمین پادشاهان بزرگی براین سرزمین حکومت کردند اما تنها خودشان را دیدند وبه آینده کشور ننگریستند وچه بسیار ازفرزندان خودرا کور یا کشتند تا سری دربرابر آنان بلند نشود اما نمیدانستند که تیشه به ریشه خاندان خود وکشورشان میزنند. واینک شاهدیم که چند چهره بازمانده ازدوره 35 ساله انقلاب اسلامی چگونه مورد هجمه همان فرزندان تنگ نظر وحسودند ونمیدانند که با حذف این چهره ها دیگر مردی برای دوران آینده یافت نخواهدشد وکشور بدست نااهلان خواهدرسید همانگونه که جای امیر کبیر را آغاخان نوری گرفت وکشور ایران بیش از150 سال در اختیار مزدوران اجنبی قرار گرفت .بیائیم بجای شخصیت پروری مردم کشورمان رارشد دهیم تا با رفتن یک شخصیت همچنان برشد خود ادامه دهد.