جُرم ، اصطلاحی فقهی و حقوقی به معنای هر فعل یا ترک فعلی که در قانون برای آن مجازات تعیین شده است. جرم، از ریشه عربی ج ر م ، به معانی قطع کردن، چیدن میوه از درخت، حمل کردن، کسب کردن، ارتکاب گناه و وادار کردن به کاری ناپسند به کار رفته و مجرم کسی است که از حق بریده و به باطل روی آورده است و برکار ناپسند خود اصرار می‌ورزد.
در حقوق جزای ایران، جرم دارای سه رکن یا عنصر است: عنصر مادی قانونی روانی مراد از عنصر قانونی جرم این است که جرم فقط به کاری گفته می‌شود که در قانون ذکر شده و برای آن کیفری تعیین شده باشد. مراد از قانون، مفهومی گسترده است که علاوه بر قانون به معنای اخص، شامل آیین‌نامه‌ها، معاهدات بین‌المللی تصویب شده و حتی رویه قضایی، عرف، منابع فقهی و فتاوای معتبر نیز می‌شود. برای اولین‌بار، به طور رسمی، در مادّه هشتم اعلامیه جهانی حقوق بشر به اصل «قانونی بودن جرم و مجازات» توجه شد و به‌تدریج به مثابه اصلی مسلّم در حقوق جزا شناخته شد. همچنین این اصل در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (اصل یکصد و شصت و نهم) و قانون مجازات اسلامی ایران (مادّه 2 و 11) انعکاس یافته است.
جرم:(جزا) عملی است که قانون آنرا از طریق تعیین کیفر منع کرده باشد.
تعریف جرم:نوشته شده روز سه شنبه بصیری هریس