بعضی کشورها، گدایی بیشتر از سایر کشورها تحمل می شود و در بعضی کشورها حتی مورد تشویق هم قرار می گیرد! البته این موضوع به باورها و سنن مردم ساکن مناطق مختلف دنیا نیز بستگی دارد....
در آیین هندوها، برخی روحانیون هندو از مردم تقاضای دریافت غذا می کنند و دلیل این کار را در این باور می دانند که فعالیت هایی مثل کشاورزی، مغازه داری و سایر فعالیت های مادی، به نوعی فکر و روح آنها را از معنویت دور کرده و به مادیات نزدیک می کند و به عبارتی آزادی معنوی و روحانی را از آنها سلب می کند. از طرف دیگر به نظر برخی از آنها تکدی باعث تقویت تواضع می شود و باعث می شود فرد کمک کننده نز ارزش معنوی بیشتری پیدا کند. در آیین بودایی هم همین وضعیت رواج دارد و گروهی معتقدند وقتی افراد به بزرگان مذهبی بودایی غذا، دارو و سایر مایحتاج شان را می دهند ارزش و شأن معنوی خود را افزایش می دهند. در بعضی از این کشورها روحانیون بودایی کار نمی کنند اما در شرق آسیا، روحانیون بودایی کار کرده و مایحتاج شان را خودشان تامین می کنند. البته گدایان سنتی هم در کشورهایی مثل هندوستان وجود دارند که اصلا عامل گدایی آنها بالا رفتن شأن و مقام دیگران نیست و به عبارتی، بُعد معنوی قضیه در نظر گرفته نمی شود، بلکه گدایی برای آنها صرفا یک شغل محسوب شده و نسل های متوالی بین آنها گشته است! در مواردی نیز این گداها بسیار ثروتمند بوده و گداهایی را برای گسترش کار خود استخدام می کنند.
گدایان کانادایی
در کانادا، در ایالت اونتاریو، قانون «خیابان های امن» در سال ۱۹۹۹ میلادی، انواع خاصی از گدایی را محدود کرد و این محدودیت به ویژه برای مواردی مثل گدایی تهاجمی بسیار سفت و سخت است. در سال ۲۰۰۱ نیز این قانون مورد بررسی کلی قرار گرفت و در سال ۲۰۰۷ کاملا تایید شد.
گدایان آمریکایی
در بسیاری از شهرهای بزرگ آمریکا، مثل شیکاگو و ایلی نویز، گدایی کاملا ممنوع است. حتی در شیکاگو علایم خاصی به طور مکرر در خیابان ها نصب شده که ممنوعیت گدایی را یادآوری می کند. از سال ۲۰۰۴، در شهر اورلاندو ایالت فلوریدا تصویب شد که گدایی به خصوص در مراکز شهر و محل های تجاری و به خصوص اطراف بانک ها جرم محسوب می شود و فریب و اغوای مردم و تظاهر به بیماری و فلاکت برای گدایی نیز جرم محسوب می شود و البته این قانون هم تصویب شد که اگر قرار باشد کسی گدایی کند باید از اداره پلیس شهری مجوز بگیرد!
در شهر سانتا کروز، قوانینی برای گدایی وجود دارند که کجا می توانند و کجا نمی توانند به این کار اقدام کنند. به عنوان مثال، در کنار درهای اصلی فروشگاه ها کسی حق گدایی ندارد. در مناطق خاصی از سانفرانسیسکو نیز گدایی تهاجمی کاملا ممنوع است. در آتلانتا در ایالت جورجیا از سال ۲۰۰۵ نیز گدایی ممنوع است.
گدایان انگلیسیطبق قانونی که از سال ۱۸۲۴ تاکنون پابرجاست، گدایی در انگلستان غیرقانونی است. البته کسی به دلیل گدایی به زندان فرستاده نمی شود اما به خصوص در اماکن عمومی به هیچ وجه اجازه گدایی داده نمی شود.
گدایان ژاپنی
در ژاپن و بر طبق قوانین این کشور، گدایی کلا غیرقانونی است و حتی در گروهی از بودایی ها که دریافت غذا توسط روحانیون بودایی رسم است، این کار فقط در مراسم مذهبی ویژه خودشان امکان پذیر است.
گدایان ایرانی
در سال ۱۳۲۵ هجری قمری اداره بلدیه طبق قانون بلدیه (۲۰ ربیع الثانی وفق ماده ۲) موظف به مراقبت در رفع تکدی می گردد. در جمادی الاول ۱۳۲۵ هجری قمری (ق دوم م پنجم از ف دوم) «تکدی و ولگردی جرم و از درجه جنحه» محسوب می شود. قانون مزبور در ماده ۲۷۷ شرط قابل تعقیب بودن گدایان را داشتن صحت مزاج و تمکن از اختیار شغل قرار داده و در موارد ۲۲۸ و ۲۲۹ یک سلسله به شرح آتی برای جرم گدایی معین می کند: تهدید، دشنام، دخول به منزل بدون اجازه صاحب آن یا اهل خانه، به تزویر خود را علیل و مریض و عاجز نمایش دادن، اطفال صغیر را وسیله تکدی قرار دادن.
به شرح مواد ۲۳۰ تا ۲۳۳ کیفیات مشدده مشترکی برای گدایان و ولگردان پیش بینی شد:
۱) تغییر وضع و لباس
۲) حمل اسلحه
۳) همراه داشتن سوهان و چنگک و سایر آلات مخصوصه سرقت شکستن حرز
۴) در صورت داشتن چنین اشیایی، معلوم نکردن اینکه اشیای مزبور به طریق مشروع به دست او آمده است.
۵) رفتار خشن و شدید نسبت به کسی
۶) تکدی و ولگردی به دست آویز تصدیق و شهادت نامه جعلی
آیین نامه امور خلافی مصوب ۲۲/۶/۱۳۲۴ مقرر می دارد: اشخاص فوق به هفت تا ده روز حبس تکدی گری و از ۱۰۰ تا ۲۰۰ ریال غرامت محکوم می گردند.