غارهای کرمان

غارهای استان کرمان عبارتند از : جیرفت ؛ غار شعیب ، شهر بابک ؛ غار ایوب ، رابر جواران ؛ غار جواران ، رفسنجان داوران ؛ غار داوران ، بافت خبر ؛ غار شب پره و کرمان جوپار ؛ غار یخ . غار طرنگ ، غار گوغر واقع در محدوده شهرستان بافت و غار یوب واقع در محدوده شهرستان شهر بابک از جمله غارهای استان کرمان به شمار می روند .

غار آهکی طرنگ : غار آهکی طرنگ به عنوان مهمترین و طولانی ترین غار استان کرمان که در نوع خود بی نظیر و دارای مناظر وجلوه های طبیعی بسیار زیبا و پدیده های شگفت انگیز است که خود از جاذبه های طبیعی گردشگری استان کرمان محسوب می گردد و می تواند به عنوان یک قطب گردشگری در جنوب غربی استان کرمان ایفای نقش نماید . این غار از جمله غارهای متعدد مناطق کوهستانی استان کرمان می باشد که در فاصله 230 کیلومتری جنوب غربی شهر کرمان واقع شده است . جهت دسترسی به این غار از شهر کرمان مرکز استان کرمان ، می بایست از طریق جاده ای موسوم به جاده جوپاری سفر را آغاز نمود که تقریبا با طی 15 کیلومتر از این جاده به دوراهی بافت جوپار رسیده و از طریق جاده مخصوص بافت و بعد از گذشتن از آبادی های ومکانهای متعدد از جمله روستای بهرامجرد – شهرنگار - گردنه سنگ صیاد - روستای قلعه عسکر - گردنه کفنوئیه – روستای کیسکان – به شهر کوچک بزنجان رسیده که اینجا جاده به دو راه منشعب می گردد ، جاده ای که به سمت چپ امتداد می یابد به شهر رابر و امتداد مستقیم جاده با طی مسافت هشت کیلومتر به شهر بافت منتهی می شود . حال از شهر بافت جاده ای آسفالته به سمت جنوب وجود دارد ، موسوم به جاده ارزوئیه – خَبر که با طی تقریبا 50 کیلومتر از این جاده و گذشتن از چندین پارچه آبادی و بعد از گذشتن از دو راهی خبر - ارزوئیه ، جاده را به سمت ارزوئیه ادامه داده تا به یک دو راهی می رسیم . اینجا از جاده اصلی ارزوئیه یک جاده آسفالته فرعی منشعب می گرددکه به سمت آبادی های متعدد که مهمترین آنها روستای گوشک است منتهی می گردد . این جاده نیز جاده گوشک نامیده می گردد . از این دو راهی تا روستای طرنگ حدود 20 کیلومتر فاصله است که تقریباً نیمی از راه ،جاده آسفالته و نیم دیگر راه جاده شنی نسبتاً خوبی است . روستای طرنگ روستایی بزرگ و تقریباً مهمترین روستای منطقه بعداز گوشک محسوب می گردد . ادامه جاده با فاصله اندک به روستای گوشک امتداد می یابد . گروههایی که جهت دیدن غار طرنگ از مناطق دور دست می آیند به روستای طرنگ وارد می گردند . این روستا می تواند جهت اقامت افراد گروه مکان بسیار مناسب و خوبی باشد . دهانه غار حدود شش متراست و در ارتفاع تقریبا 3000 متری از سطح دریا واقع شده است . گر چه این غار در گذشته توسط هیأت کوهنوردی کرمان شناسایی و مسیر ها و دالانها و دهلیز های غار علامت گذاری و بعضاً نام گذاری شده اند و در طول غار علائم و فلش هایی هم جهت راهنمایی افراد وجود دارد ، که فلش های قرمز رنگ مسیر های ناشناخته و یا بن بست غار را نشان می دهد و فلشهای سفید رنگ که مسیرهای مطمئن جهت رفتن به انتهای غار را نشان می دهند و باید آنها را دنبال نمود . از دهانه غار کمی که به سمت داخل غار برویم مسیر نسبتاً کم شیب است اما کم کم شیب بیشتر می شود و از یک شیب نسبتاً تند که می بایست دست به سنگ و با احتیاط کامل پایین رفت ، به یک راهرو می رسیم . اینجا می بایست مسیر مستقیم در امتداد حرکتمان به درون غار را رها نموده و در امتداد دیگر راهرو که در جهت عکس مسیر پیموده شده تا این مرحله است را دنبال نمود . این قسمت راهرو تنگتر و پرشیب تر شده و سنگهای آن بسیار صاف ، صیقلی و لغزنده است و باید احتیاط بیشتر نمود تابه دهانه چند حفره خیلی عمیق که این حفره ها در زیر به یک تالار نسبتاً بزرگ منتهی شوند و این حفره ها در سقف این تالار می باشند برسیم . در اعماق غار دمای هوا در تمام فصول تقریبا معتدل و ثابت بین 14 تا 20 درجه سانتیگراد است و از تهویه نسبتا خوبی از هوا برخوردار است . بطوری که در هیچ جای آن کمبود هوا و اکسیژن احساس نمی گردد . فقط بر اثر تردد زیاد ممکن است گرد و غبار در هوا پخش گردد که بهتر است از ماسکهای طبی استفاده گردد . در این غار هیچ پوشش گیاهی قابل مشاهده ای وجود ندارد . ولی زندگی جانوری آن شامل جانورانی مثل خفاش و انواعی از حشرات مانند پشه ، سوسک سیاه و ... که از فضله خفاش تغذیه می کنند ، رویت گردید . طول مسیر پیموده شده غار تقریباً 500 متر است و عرض راهروهای و تالار های غار بین یک متر تا 15 متر متغیر است .

 غار میرزا : غار میرزا در ارتفاع2342 متری از سطح دریا قرار دارد و از نقطه نظر فنی از درجه سختی بالایی برخوردار است . غار میرزا دارای هشت تالار اصلی و چهار تالار فرعی است که هرکدام ویژگیهای خاصی را دارند ودربخش میانی غار 90 متر فرود در فضای معلق، غار نورد را به دنیای اسرار آمیزی می رساند و وسعت غار مذکور در این قسمت به 150 متر مربع می رسد که این خصوصیت این غار را در بین غارهای کشور کم نظیر و در میان غارهای استان بی همتا کرده است . تنوع رنگ و زیبایی قندیل ها که در طول میلیون ها سال بوجود آمده اند ، بیننده را میخکوب می نماید و ارتفاع بعضی از آنها به چهار متر می رسد که سقف تالار را به کف آن متصل می نماید . در تالار غربی فسیل جانوری وحشی از موارد شگفت غار به شمار می آید . تیم غارنوردی کمیته امداد و نجات کوهستان در انتهای تالار شمالی به برکه آبی به وسعت 250 متر مکعب برخوردند که آب زلال و گوارایی در آن جریان داشت . در سقف تالار شمالی دهلیزی به طول 70 متر وجود دارد که ورود به آن مستلزم سنگ نوردی های متعددی می باشد .