بنام خدا
زمانی مرزهای ایران درشرق با هندو چین درشمال درخاک روسیه در جنوب با اقیانوس هند ودر غرب با ساحل نیل همسایه بود اما کسی ازآن طرف جرات جسارت به این سرزمین را نداشت . اما امروزه دیگر نه تنها آن مرزهای دوردست برچیده شدند بلکه درهمین مرزهای کوچکتر عملا مرزی وجودندارد واگر ایران را سرزمین بدون مرز بنامیم بیراه نیست.
در شرق کشورمان چه ازپاکستان ویا افغانستان آنطرفیها براحتی عبور میکنند وبداخل کشورمان میایند برخی برای کار همچون افغانها وبعضی برای قاچاق مواد سوختی وپاره ای برای عملیات تخریبی ودزدیدن سربازان ما در جنوب وغرب شکل تجاوز بنوع دیگریست تا دلتان بخواهد کالاهای قاچاق ازسرمینهای دوردست ازطریق همکاری کشورهای منطقه به داخل کشورمان سرازیر میشود وجالب است که بدانیم این کالاها بدون مشکل وارد کشور میشود اما در مسیر عبور از شهرها بدام ماموران می افتد وبعنوان کالای قاچاق گرفته میشود از مرز عراق هم که زائر قاچاقی عبور ومرور دارد شاید تنها مرزی که بنده نمیدانم آرام است مرز شمال شرقی باشد. این چه اوضاعی است؟بهتر نیست مرزهای کشوررا برچینیم وکشور بدون مرز باشیم چرا که حداقل هزینه ای بابت کنترل مرزها نخواهیم داشت . ما در صدد پاسخگوئی به تجاوزات دشمنان دوردست علیه منافعمان هستیم اما از بغل گوشمان غافلیم ورود مواد مخدر از افغانستان وتجاوزات مکرر تروریستها از پاکستان وورود کالاهای قاچاق از ترکیه وعراق امارات و ... به ایران همه این اقدامات مشکلات سیاسی واقتصادی کلانی را برایمان ایجاد میکند . پس کی بداد مرزهایمان خواهیم رسید؟ دیگران درمرزهای ما در امنیت کاملند اما جان سیاست واقتصاد خودما در معرض تهدید است.! نکند دشمن مارا درجای دیگری سرگرم نمود تا جای پای خودرا بغل گوشمان محکم کند؟ کما اینکه آمریکائیها واروپائیها عنقریب بمرزهای روسیه میرسند.