بنام خدا
قانون اساسی کشور رئیس جمهوررا عالیترین مقام پس ازرهبری در کشور میداند واگربنظر بنده بخواهیم موقعیت دوشخصیت درجه اول نظام را بچیزی تشبیه کنیم باید بگوئیم که رهبری نماد اسلام ورئیس جمهور نماد ایران است اما برخی درجامعه نتوانستند این موقعیت را تحمل کنند ولذا ازهمان آغازبهرصورتی که امکان داشت موقعیت این شخصیت را تحقیر نمودند.
ازاولین رئیس جمهور کشورتا پایان دوران آقای هاشمی موقعیت رئیس جمهور درحد قانون اساسی بود اما با انتخاب آقای خاتمی اولین ضربه به این شخصیت با انتخاب آقای هاشمی به ریاست مجمع تشخیص مصلحت وارد شد ودر نظام ما فردی غیر از رهبری رئیس رئیس جمهور ما شد واین شان اورا کاهش داد درواقع آقای هاشمی موقعیتی بالاتر از خاتمی پیدا کردند .البته ایشان بدلیل حجبشان تحمل کردند اما رئیس جمهور بعدی نتوانست این موقعیت را بپذیرد ولذا بجز مواردی اندک در جلسات مجمع شرکت نمیکردند. آقای احمدی نژاد خیز خودرا برای انجام ماموریت قانونی درقانون اساسی (مسوولیت اجرای قانون اساسی)برداشتند اما شورای نگهبان با تفسیر غیر منطقی خود از اصل113 دومین ضربه را به شخصیت رئیس جمهور وارد نمودواورا ازورود کامل به مسوولیت خود بازداشت . پس از انتخاب آقای روحانی بریاست جمهوری اینبار این شخصیت مورد هجمه دیگری قرار گرفت وآن موضعگیری ریاست رسانه ملی دربرابر ایشان است و مواردی دیگر که بیانگر تضعیف این مقام است . آنان رئیس جمهور را درحد رئیس یک قوه میپندارند آنهم قوه ای که بیشترین باررا بردوش میکشد وکمترین ابزار قدرت را دردست دارد .چرا که دیگررئیس جمهور تبدیل به شیر بی یال ودم واشکم است . در دولت او فضای آزاد ایجاد میگردد اما بیشترین بهره را ازاین آزادی همانانی میبرند که با آن موافق نیستند او با اینکه مورد تائید رهبری نظام قراردارند ووزیران دولت او دارای رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی هستند مدام زیر پرسش قراردارند .بااینکه ایشان مبتکر طرح حقوق شهروندی اند در دولت او روزنامه بسته میشود رسانه خبری متوقف میگردد واستاد دانشگاه ونماینده مجلس ونویسنده مقاله بعنوان ایراد توهین به مرجع قضائی احضار میشوند.ویا اورا در مراحل حساس حل وفصل مشکلات بین المللی مورد هجمه قرار میدهند. از رئیس جمهوری که دیگر مجری قانون اساسی درکشور نیست ورجل دوم تلقی نمیشود چه توقعی میتوان داشت؟ تا زمانیکه هرچیزی درجای خود قرار نگیرد وحرمت قانون حفظ نشود امید چندانی بربهبود اوضاع نیست.همانگونه که رهبری نظام فرمودند فصل الخطاب قانون است چنانچه باین امرمهم باور نداشته باشیم هیچ پیشرفتی درامور نخواهیم داشت .و فردا روزی در پیشگاه خداوند شرمنده اعمال خود خواهیم بود.