عکاسی پرتره ، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری میشود. این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است: پرتره تمام قد پرتره پرسنلی پرتره هنری پرتره سیاسی پرتره تبلیغاتی پرتره خانوادگی و.... پرتره«portrait»درلغت به معنی تصویر ، نقاشی، مجسمه،پیکره،و... است و در شکل اختصاصی آن به مجسمه ی صورت،تصویر ...میباشد. در عکاسی پرتره باید از لنزهای واید زوایه باز به دلیل تغییر حالت چهره اجتناب نمود و از لنزهای رنج 50mm به بالا مثل85mm یا 135mm بسته به نوی نیاز و نوع پرتره استفاده نمود. در انتخاب لنز جهت عکاسی از پرتره باید توجه داشت بهترین لنز لنز سرعت بالا میباشد چون این لنزها دارای دیافراگم خیلی باز هستند f1.2 -f1.4-f1.8 در نتیجه محوی پشت سوژه بسار بهتر ایجاد و تاکید ما به سوژه بهتر انجام میشود و نکته دوم اینکه با استفادهاز لنزهای 85mm و بالاتر حتی تله چون باید از سوژه فاصله بگیریم این احساس آرامش بیشتری به سوژه می دهدو هم اینکه پشت سوژه محوی بهتری خواهد داشت. در عکاسی پرتره اگر بخواهیم جزئیات چهره کمتر نمایان شود باید از نور بیشتر و اگر بخواهیم تمامی جزئیات چهره ثبت گردد با نور متعادل و زاویه دار عکاسی میکنیم. تغییر در زاویه تابش و استفاده از نورهای مختلف عکسهای متفاوت با شخصیتهای گوناگون ایجاد می کند. چگونه عکاسی کنیم. قدیم جهت عکاسی چهره چون شیشه عکاسی بدلیل حساسیت کم میبایست زمان طولانی نور داده شود سوژه را با ابزارهای گوناگن به صندلی می بستند تا از تکان و حرکت سوژه جلوگیری نمایند. ام حالا با استفاده از دیافراگم بازتر و استفاده از سرعت بالاتر میتوان از تارشدگی تصویر در اثر حرکت جلوگیری کرد. اما درباره نورسنجی و نور پردازی مهمترین مسئله ای است که عکاس باید به آن توجه و برای گرفتن پرتره زیبا و عمیق به آن توجه کند نور است نور سنجی احتیاج به دقت بسیاردارد به طور کلی دو نوع نورپردازی وجود دارد. ۱) نور پردازی عمومی که تمام مدل را در روشنایی یکسان قرار میدهد ۲) نور پردازی اختصاصی که فقط به نقاط لازم تابانده می شود. نور عمومی به تنهایی موضوع را تخت و مسطح نشان می دهد. بهتر است نور اختصاصی برای القای عمق و بُعد استفاده شود. می توان به وسیلهٔ کاغذ یا پارچهٔ سفید سایه ها و انعکاس های دلخواه را به وجود آورد. قابل ذکر است که در عکاسی سیاه و سفید تلفیق دو نور مصنوعی و نور طبیعی مانعی ندارد. اما در عکاسی رنگی به علت تأثیرات آبی و زرد موجود در این نورها باید نورسنجی بسیار دقیقی انجام شود و از یک نوع استفاده شود. ● نورپردازی پرتره: ۱) نور روبرو: تصویری کاملاً مسطح و بی عمق ایجاد می کند. ۲) نور مایل: برجستگی ها را بهتر نشان می دهد ولی قسمتی ازچهره در تاریکی است. ۳) نور مماس: برای برخی از حالت های چهره در وضع نور مایل می توان چنان پیش رفت تا نیمی از صورت را روشن کند و با آن مماس شود. ۴) نور پایین: از پایین به موضوع می تابد و حالت خاصی را به چهره می بخشد که بیشتر برای ایجاد جلوه های ویژه نوری کاربرد دارد. در این حالت سوژه کمی ترسناک بنظر می رسد.. ● شرایط موضوع: ▪ صورت گرد یا چاغ: سوژه را نسبت به دوربین در حالت سه چهارم رخ قرار دهید، از نورپردازی کوتاه استفاده نمایید، زاویه دوربین را کمی بالا ببرید. ▪ صورت لاغر: سوژه را تمام رخ قرار دهید. ▪ صورت پرچین: از نورپردازی مات و روبرو استفاده نمایید. ▪ صورت لک دار یا با اثر سوختگی: نواحی دارای مشکل را در سایه قرار دهید یا موقعیت سوژه را طوری قرار دهید که مشکل در عکس دیده نشود. ▪ بینی بزرگ: کمی چانه را بالا ببرید، لنز دوربین را در راستای بینی قرار دهید. ▪ بینی کوچک: لنز دوربین را نسبت به بینی با زاویه نگه دارید. ▪ فک مستطیلی: از حالت سه چهارم رخ استفاده کنید، زاویه دوربین را بالاتر ببرید. ▪ غبغب: گردن را بکشید، سر سوژه را به طرف دوربین کج کنید. ▪ چشم های غیر هم اندازه: چشم بزرگتر را نزدیک به دوربین و چشم دیگر را در سایه قرار دهید. ▪ چشم های گودافتاده: نور را روبروی چشم ها بتابانید. ▪ پلک زدن: عکس را بلافاصله بعد از یک پلک زدن بگیرید. ▪ گوش بزرگ: موقعیت سوژه سه چهارم رخ، فقط یک گوش را نشان دهید. گوش دیگر را در سایه قرار دهید، با عینکی با فریم خالی عکس بگیرید، عینک را در موقعیت دور از نورها قرار دهید، ارتفاع نور را زیاد کرده و یا از بازتاب سقف استفاده نمایید. ▪ موی تیره: بررسی کنید که پس زمینه در موها محو نمی شود، از نور جداگانه مخصوص موها استفاده کنید تا موها برق بزند. ▪ موقعیت مردان: بالای سر را به طرف شانه دورتر متمایل کنید. ▪ موقعیت زنان: بالای سر را به طرف شانه نزدیک تر متمایل نمایید.( البته برای زنان از هر دوی این موقعیت ها می توان استفاده نمود.) ● در مورد دستها: ▪ هیچگاه نواحی صاف دست را نشان ندهید، لبه های انگشتان را نشان دهید. ▪ انگشتان نباید در مقابل لنز قرار گیرند. ▪ انگشتان را در تمام مفاصل کمی خم کنید. ▪ دست مردان بهتر است بسته تر و دست زنان بازتر باشد. ▪ انگشتان را در هم نپیچید. ▪ سر را در حالت تکیه داده به مشت قرار ندهید. ـ به عنوان یک قاعدهٔ کلی، در عکس باید طیف یکنواختی در گروه دیده شود، هم از لحاظ شرایط فیزیکی گروه و هم شرایط بصری. ـ تمام افراد گروه بهتر است دارای طیف یکنواختی از رنگها باشند، طیف گرم یا سرد. ـ افرادی که رنگهای روشن و درخشان پوشیده اند باید در میانه گروه قرار گیرند. ـ مردان را کمی بلندتر از زنان قرار دهید. ـ ارتفاع قدها را به صورت منظم و به ترتیب تنظیم کنید. ـ یکبار افراد گروه را بر اساس ارتباطشان با یکدیگر قرار داده و بار دیگر مردان را در یک سمت و زنان را در سمت دیگر کادر قرار دهید. استقرار باز به عکسی می گویند که بین افراد فاصلهٔ فیزیکی یا بصر باشد. استقرار بسته به عکسی گفته می شود که بعضی از قسمت افراد در عکس روی هم بیفتد و فاصلهٔ بصری بین آنها نباشد. با ترکیب استقرار باز و بسته در گروههای بزرگ می توان عکسهای جالبی گرفت. ● ژست مخصوص زوجها ▪ ژست روبه روی هم: افراد روبروی هم قرار می گیرند یا همدیگر را لمس می کنند. ▪ ژست رو به دوربین: در این حالت دو نفر به صورت پشت سر هم با زاویه ای رو به دوربین به صورتی که جلوی بدنشان دیده شود می ایستند و به روبرو نگاه می کنند. برای ایجاد صمیمت فاصله بین سرها را کم کنید. فضای اطراف زوجها را در کادر، زیاد بگیرید. در پایان متذکر میشوم خلق یک پرتره خوب به عوامل نوری ابزاری محیطی ودانش و دیدگاه عکاس بستگی دارد.
هرگونه برداشت و استفاده با ذکر نام مولف بلامانع می باشد.