بنام خدا
ما مسلمانان سالهاست که درتلاش برای تقریب مذاهب گوناگون میکوشیم اما کمتر نتیجه ای حاصل میگردد .یکی از علتهای مهم درعدم توفیق دراین زمینه افراط در امور مستحبی است وبدینوسیله مذاهب بجای نزدیکی ازهم دور میشوند.برای مثال ازخودمان بگوئیم . ماه محرم ماهی است که برای همه مسلمانان اهمیت ویژه ای دارد برای اهل سنت که 90 درصد مسلمین را تشکیل میدهند این ماه آغاز سال قمری است وبرای آنان مشابه نوروز ما وفروردین موردتکریم قرارداردوبهمین خاطر در مکه پس ازپایان مراسم حج تلاش میکنند همه حجاج پیش از آغاز محرم ازآن منطقه دورشوند اما محرم برای ما شیعیان یادآور حادثه بزرگ کربلاست وغم انگیز این مطلب قابل درک برای همه مسلمانان هست اما اگر افراط شود نتیجه معکوس دارد.تکریم محرم بخاطر امام حسین برما شیعیان لازم است اما این امر جزء واجبات نیست ومیتواند درحداقل مراسم برگزارگردد ببینید!!!
ازده روز مانده به محرم برنامه های عزاداری شروع میشود وهمه جا سیاه پوش میگردد مراسم با بیرق وکتل وعلم درخیابانها راه میافتد باصدای بلندگو وطبل وسنج آرامش مردم سلب میشود راه پیمائی عزاداران مسیرهای عبورمردم را سد میکنند برنامه ها تادیروقت درتکایا ومساجد ادامه مییابد واین امر تا پایان ماه صفر بصور گوناگون ادامه دارد .پرسش اینست که مگر حادثه کربلا در یک نیم روز رخ نداده است؟ پس چرا بجای یک یادوروز عزاداری حدود70 روزرا باین کار میپردازیم؟ مگر ما کار وزندگی نداریم؟ مگر امام حسین که بدنبال اجرای مسوولیت خود بودند مارا از مسوولیت بازداشته اند؟ با کمی دقت دراین امر وبدون اینکه دچار احساسات شویم میبینیم که ما دراین امر افراط میکنیم وبجای بهره بردن ازعاشورا بدینمان صدمه میزنیم تازه این مربوط به خودما شیعیان است مگر درکشورما اهل سنت زندگی نمیکنند؟ مگر درعراق افغانستان پاکستان سوریه لبنان وجاهای دیگر سایر مسلمانان نیستند که بخواهند ماه آغازین سال قمری را پاس دارند؟ آیا همه انان باید رفتارمارا تحمل کنند؟ آنهم برای امری مستحبی؟ آیا افراط دربرخی امور مستحبی موجب تحریک دیگران نمیشود؟حال ببینیم که چگونه برخی ازهمین اعمال ظاهری دکان برخی را سخت گرم نموده ودرآمدهائی هنگفت درمیاورند. اگر مایل به تقریب هستیم تنها راه خط مستقیم ومیانه است که پرهیز ازافراطگری درامورتکریمی وتشریفاتی لازمه آنست.