هر مسئله ای که اهمیت و مقبولیت عمومی داشته باشد، مخاطرات و تهدیدها نسبت به آن از ناحیه سودجویان و فرصت طلبان بیشتر است؛ ازجمله این مسائل که دارای شاخصه های جهانی و همگانی است، ظهور منجی است که به منزله اعتقاد و باور عمومی در همه ادیان مطرح شده است. طبیعی است افرادی که به دنبال منفعت و سودجویی فردی هستند، با آزمندی بسیار و با ظاهرسازی فریبنده به اغفال مردم میپردازند تا به نیّت سوء خود برسند.
از این رو بیان نشانه ها و علائم ظهور، ضروری است و رهبران و بزرگان دین، برای جلوگیری از این انحراف ها و کجروی ها و برای حفظ باورهای اصیل مردم، باید منجی و مصلحِ آخرالزمان را با تمام شاخصه ها و خصال معرفی نمایند و برای ظهور و قیام او نشانه ها و علائمی را بیان کنند تا مردم در تمیز سره از ناسره در تحیر و تردید نمانند.
بنابراین برای بررسی و تحلیل این مسئله به بیان سلسله مباحثی با عنوان فرهنگ امام زمان شناسی از آیت الله فاطمی نیا می پردازیم:
"قضیه ای براتون بگم که شنیدنیه، این مطلب را از دو طریق براتون می گم، یکی از طریق مرحوم والدم، یکی هم از طرق یکی از علما که او هم از طرق آیت الله العظمی بروجردی نقل کرده بود، احتیاطا از دو طریق می گم.
در تبریز ما، یک مجتهدی بود به نام آیت الله آمیرزا رضی تبریزی، من اسم اشخاص رو زیاد در منبر نمی برم، اما بعضی وقت ها لازم و واجب است. انسان برای واضح کردن مطلب اسم بعضی ها رو هم بیاره، عیب نداره.
ما در مشهد یک آقایی داریم، نوعا همتون می شناسین، آقای سید جلال الدین آشتیانی، معروفه، کتاب های فراوانی نوشته، در عرفان نظری من گمان نمی کنم کسی امروز از او بالاتر باشه، انصافا خیلی وارده، و حکیم هم هست، در فلسفه خیلی وارده، به ما هم مرحمت داره. یک وقت من خدمت ایشون بودم اسم آمیرزا رضی آمد، خیلی تجلیل کرد، بعدا در کتاب هاش هم دیدم ایشون رو به عنوان یک استاد بزرگ یاد کرده، این یک.
مرحوم پدرم می گفت که آمیرزا رضی آمد در قم میهمان امام رضوان الله علیه شد، گفت که آمیرزا رضی تبریزی بالا خوابیده بود، امام به زن و بچشون فرموده بودند که: "این شیخ از اون کسانی است که می شود با دلگرمی ازش تقلید کرد." خیلی حرفه ها که امام همچین حرفی بزنه، یعنی هم علما و هم از نظر تقوا. اساتید فعلی افتخار به شاگردیش می کنن.
مرحوم والدم قریب به این مضامین شاید، نقل کرد که آمیرزا رضی در تبریز در منزلش یک کار بنائی داشت، اون زمان این داربست ها نبوده، دو سه تا نردبون را به هم می بستند به جای این داربست های حالا، برای این کار نردبان های بسیار بلند کرایه داده می شد، بناء یکی از این کارگرها را فرستاد یکی از این نردبان های بلند کرایه کرد و آورد و بنا شروع به کار کرد، آمیرزا فرموده بودند من دیدم یک کارگر تو این ها هست، آدم مخصوصیه، معمولی نیست، البته قبلا به شما بگم امام زمان نبوده، امام زمان نعوذ بالله نمیاد یک جا به شکل کارگر دربیاد. اینکه یک چیزی می گیم، زود اول کار نگین امام زمان بوده، امام زمان نیست ولی بعضی ها هستند مورد اشرافن، چون بحثمون درباره اشرافه.
فرمودن دیدم این یکم مخصوص به نظر می رسه، گذاشتمش زیره ذره بین ببینم چه کارهایی می کنه، میگه دیدم اول ظهر، کارگرهای دیگه می رن ناهار می خورن، یه سایه ای پیدا می کنن یه لمی میدن، این اول ظهر قبل از هرچیزی نماز می خونه، میگه آمدم یک روزی نمازش رو تماشا کنم، میگه گفت "الله و اکبر"، تمام موهای بدنم راست شد، میگه حمد می خوند پوست بدنم جمع می شد، خدایا این کیه؟ چرا اینجوریه؟، دنبال بهانه ای بودم تا با این حرف بزنم، بهانه ای گیر نمی یومد، تا اینکه بنا به او گفت برو این نردبان رو پس بده، نردبان رو برد داد، من می دانستم نردبان رو از کجا گرفته، رفت و برگشت یک ربع راه بود، این ولی نیم ساعت طول داد، گفتم این بهانه خوبیه، حالا می تونم با این حرف بزنم، گفتم پدرجان بردن این نردبان یک ربع زمان می بره، چرا شما نیم ساعت طول دادی؟ گفت که نردبان بلند بود، اگر تند می رفتم می گرفت به دیوارهای مردم، مدیون می شدم. آهسته رفتم که به دیوارهای مردم نگیره و مدیون نشم.
گفتم خوب شما باید از من اجازه می گرفتی، اینو می بردی. میگه خیلی با متانت گفت درسته شما صاحب کاری، ولی اجازه ما دست شما نیست، دست بناست، ما دستورمسقیم از شما نمی گیریم. بنا میگه گچ درست، آجر بیار، فلان کار رو بکن، شماکه نمی گی.
ما دیدیم، بهانه برید دیگه، چیزی نموند. گفتم خوب این یه طرف، نماز که می خونی، شما ساعت چهار پنج تعطیل می شین، سه ساعت مونده به غروب، چرا در وقت من نماز می خونی؟ برو در وقت خودت نماز بخون.
گفت اینو که گفتم، این آیه رو خوند:"وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا"
میگه اینو که گفت، زانوهام لرزید، مالک خودم نشم، نشستم گفتم آقا ببخشید، این ها بهانه بود، حالا بگو ببینم امام زمان کجاست؟
گفت امام زمان تا یک ساعت پیش در شهر شما بود! یک ساعته شهر رو ترک کرده.گفتم من چی کار کنم، میتونم ببینمش؟گفت به قدری به خودت برس، حضرت میاد سراغت.
البته آمیرزا رضی نگفته بود، ولی ظاهرا می شود گفت که آمیرزا رضی هم بالاخره با تشرف از دنیا رفت. چون گفته بود حضرت میاد سراغت، دیگه وعده دروغ که نمیدن، گفته بود یه قدری به خودت برس، حضرت میاد.
آقا میرزا رضی فرموده بودن که اومدم بگم آخه تو کی هستی؟ خونت کجاست؟ دیدم هیچی نیست، ماجرا تمام شد.
تمام شد قضیه، ماموریت داشته بیاد اونجا، دو تا آجر اینطرف اونطرف کنه، یک نظر کرده امام زمان بوده. که بعضی از این ها شاید یک سال یا بیشتر خودشونو نشون ندن، این ها دیگه دکون باز نکردن مثل بعضی ها که، میاد میگه رابطه مستقیم با حضرت دارم! در حالی که نماز صبحش قضاست! الحمدلله اطلاع دارم که می گم، واجباتشو انجام نمی ده،احمق میاد میگه رابطه مستقیم دارم.
یک روز گفتم ای بیچاره بدبخت روسیاه، اگه دو نفر بیشتر بهت بارک الله گفتن، این بارک الله گفتن ها به قبرت می ره؟! حشرتو روشن می کنه، بیچاره آخره عمرته، ای بدبخت.
ما بعضی هامون حاضریم برای بارک الله، آفرین، دینمون رو بدیم، حواستون باشه. بارک الله آفرین اینقدر عزیز شده؟! آدم اسم امام زمان رو بیاره، دروغ بگه، قسم دروغ می خوره!
گفتم فلان گرفتاری کی حل می شه؟ یه قسمی خورد که من جرات نمی کنم بگم، خدا ذلیلش کنه، یک قسم غلیظ راجع به حضرت خورد، گفت شصت و چهار روز دیگر حل می شود. از اون تاریخی که گفت، گذشت، مشکل که حل نشد هیچ، غلیظ تر هم شد.
بنابراین در فرهنگ امام زمان شناسی یک اصل این است که در علائم ظهور خیلی دست به عصا باشیم. یک اصل این است که خیال نکنی عوامانه باید برخورد کنی. ممکن است امام زمان از تو راضی باشد، صلاحت نباشه امام را ببینی، واگذار کن به اون ها.
امام زمان دیدن دعا نداره، این دیگه خیلی عوامانه فکر کردنه، کدوم دعا رو بخونم امام زمان رو ببینم؟! بابا خودتو باید درست کنی، مسئله ریشه ایه.
اگه خودتو درست کردی، یا می بینی یا مورد اشراف خاص می شی، اگه مورد اشراف خاص بشی، دیگه چی می خوای، تو یک نفر رو پیدا کن مورد اشراف خاص باشه، نشون بده اونو به من؟! خیال می کنی به این سادگیه؟! کسی مورد اشراف خاص حضرت باشه، ازش کرامت سر می زنه، کرامت هم سر نزنه، لااقل گناه نمی کنه.
این فرهنگ خیلی مفصله، چند تا اصله که دو تاشو تونستیم بگیم، یک اصل دیگه هم می گم و اون این است که، هیچ گونه شکوه و اعتراض نصبت به عدم حضور حضرت، جایز نیست.
این ها که خوبن، گل سرسبدن، بدها رو کار نداریم اون ها به یاد امام زمان نمی افتن، این خوب ها هیاتی ها، مسجدی ها، مقدس ها، این ها بیست و چهار ساعت این کار ممنوع را مرتکب می شن.
اینجوری می کنه، آخه قربونش بشم، ظلم از این بیشتر، چرا نمیاد؟! ظلم و کشت و کشتار رو می بینه میگه قربونش بشم، پس چرا نمیاد؟! این حرف ممنوعه!، منتها نگفتن به مردم، نگفتن دیگه من چی کار کنم.
در یک دعای عزیزالقدری که از یک جاهایی رسیده و اسراری دارد، که سیدبن طاووس رضوان الله علیه می فرماید خدا اسرار اون رو بر سینه ما باز کرده، و اون دعا رو در جمال الاسبوع آورده، امام معصوم می فرماید، قریب به این مضامین که: "اللهم جعلنی ممن لا یقول ما بال ولی الامر لا یظهر، اللهم جعلنی ممن لا یقول لم و بم و کیف "منو قرار بده از اون هایی که نمی گن چرا امام زمان نمیاد، منو قرار بده از اون هایی که نمی گن چرا به چه سبب، چگونه"
ولی خداست، حجت خداست، خودش می دونه کی باید بفرسته، میگه چرا آقا نمیاد، مگه تو کاره ای هستی تو این دستگاه؟!
فقط فرمودند: ماموریت شما ابن است که برای فرج آقا زیاد دعا بکنید.
این دعای "اللهم کن لولیک" روایتش این هست، می فرماید: هر وقت، در هر وقت عمرت یادت اومد اینو بگو، لخت هم نگو، حدث دارد که اول حمد و ثناء خدا را بجا بیارید، بعد صلوت بر پیغمبر و آلش بفرستید، بعد بخونین.
قبل از "اللهم کن لولیک" یک صلوات همیشه ذکر می کنیم، بعد مدح و ثناء بگو، بگو یا ارحم الراحمین، الحمدلله رب العالمین، یا اکرم الاکرمین، یه چیزی از این چیز ها بگو، روایت می فرماید لخت نگین.
حالا همه با هم این دعا را بخوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین
اللهم صل علی محمد و آل محمد
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ
صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ
وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً
وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً