اشعار میلاد با سعادت کریم اهلبیت امام حسن مجتبی علیه السلام

ولایت حسن

آن را که ولایت(1)حسن نیست   

طاعات قبول ذوالمنن(2) نیست

از بعد علی قبای لولاک (3)  

جز در خور قامت حسن نیست

آن را که محبت تو ای شاه   

چون پاک روان به ملک تن نیست

در حیرتم آنکه این چنین کس   

چون مرغ چرا به بابزن(4) نیست

خاک ره هندوی (5) تو باشد  

مشکی که به خطه ختن نیست

چون بازوی تو به کسر اصنام(6)  

نیروی خلیل بت‌شکن نیست

چون است که دشمن تو ای شاه   

برگردنش از قضا رسن نیست

بی نور تو عرش مستقر نه   

بی رای تو عقل موتمن(6) نیست

ای شاه قرین یک غلامت   

صد همچو اویس در قرن نیست

جز مهر تو مایه جنان نه    

جز مدح تو زینت سخن نیست

بی‌ خاتم مهر تو فرشته    

جز جان بلیس(8) اهرمن نیست

من بنده دودمان اویم    

حقا که درین سخن، سخن نیست

بی مهر علی و آل پاکش   

آسوده «هما» روان به تن نیست

1- ولایت: دوستی.

2- ذوالمنن: صاحب منت‌ها، نعمت‌ها، یعنی خداوند متعال.

3- لولاک: اشاره است به حدیث قدسی: لولاک لما خلقت الافلاک: «هر آینه اگر تو (پیامبر عظیم‌الشان اسلام (ص" نبودی فلک‌ها و آسمان‌ها را نمی‌آفریدم».

4- بابزن: سیخ کباب.

5- هندو: غلام و دربان.

6- کسراصنام: شکستن بت‌ها.

7- موتمن: (از مصدرانتمان): امانتدار.

8- بلیس: مخفف ابلیس.

شکرستان، همای شیرازی

میلاد امام مجتبی (ع) آمده است

میوه بستان زهراء

 از شاعر محترم آقاى دکتر رسا

شـیــعــیــان شــاد و فـرحـنـاک ز مـولـود حسن

این چه شور است عزیزان که بهر انجمن است

شـاد و خـرم دل یـــاران و بـه دور از مــحــن اسـت

هــر طـرف مـی‌گـذرم بـانـگ طـرب مـی‌شــنـــوم

زانـکـه مـیـلاد حـسـن نـور دل بـوالـحـسـن اسـت

دخـتــر خـتــم رســولان پـــســـری آورده اســـت

کـه جـمـالـش حـسـن و نـام نـکـویش حسن است

ســروی آزاد عــیـــان گـشـتـه کــه از خـرمیـش

جـلـوه بـاغ بـهـشـت است و صفای چمن است

شـهــر یـثـرب شـده فـرخـنـده ز مـیــلاد حــســن

وز تـجـلـی رخ او بـر مـه و خور طعنه زن است

تـهـنــیـت گــوی مــلائــک بـه زمــیــن آمـــده‌انـد

که فضا خوش نفس از مشگ و عبیر ختن است

شـیــعــیــان شــاد و فـرحـنـاک ز مـولـود حسن

شادمان خاطـر سرگشته هر مرد و زن است

صـبــر ایــوب فــرامـوش شــد از خــاطــره‌هــا

دیـده خـلـق جـهـان خـیره به صبر حسن است

پـســر فــاطــمـه از مــهــر بــه یــاران نـظــری

دیـده‌هـا سـوی تـو ای دلـبـر شیرین سخن است

تـو «حـیاتی» چه غـم از وحشت محشـر داری

کـه حـسـن روز جـزا دافـــع رنـج و مِـحـن اسـت

"حیاتی" 

سایه ‏ى طوبى

 

نور خدا نخله ى سینا، حسن

هوش ربا، از دل موسى حسن

نغمه ى داوود از او پر ز شور

راز شفا بخشى عیسى حسن

داد سلامش، ز ادب چون خلیل

کرد سلام آتش او را حسن

نوگل و ریحانه‏ ى ختم رسل

شاخه ى پر سایه ‏ى طوبى حسن

یاسمن سرو قد سبز پوش

سیم تن گلرخ زیبا حسن

بنده‏ ى محبوب خدا مجتبى

روشنى دیده‏ ى زهرا حسن

در صفت جود یدالله را

آیت کبرى، ید بیضا حسن

شاه جوانان بهشت برین

سبط نبى فاطمه سیما حسن

کفه‏ ى شاهین ترازوى عشق

هست حسین بن على با حسن

هر دو به عرش عظمت گوشوار

سرخ حسین آمد و خضرا حسن

هر دو یکى، هر دو نکوتر ز خوب

چون حسنین اند دو همتا حسن

تا نشود این یک از آن، اشتباه

یاء حسین است در اینجا حسن

گر نبود کوچکى سن و سال

نام حسین است به معنى حسن

فرق حسین است و حسن حرف یاء

این حسن است، آن دگرى یا حسن

من که «حسان» این همه دارم گناه

کیست پناهم دهد الا حسن

 

حبیب الله چایچیان (حسان)

 

ریحانه رسول خدا

آن شاخ گل که سبز بود در خزان یکی است  

افشانده غنچه گل سرخ از دهان یکی است

آن گوهری کز آتش الماس ریزه شد   

یاقوت خون زلعل لب او روان یکی است

آن لعل درفشان که زمرد نگار شد    

داد از وفا به سوده الماس، جان، یکی است

آن نخل طور کز اثر زهر جانگداز   

از فرق تا قدم شده آتش فشان یکی است

آن شاهباز اوج حقیقت که تیر خصم  

نگذاشته ز بال و پر او نشان یکی است

آن خضر رهنما که شد از آب آتشین   

فرمانروای مملکت جاودان یکی است

آن نقطه بسیط محیط رضا که بود    

حکمش مدار دائره کن فکان یکی است

آن جوهر کرم که چه سودا به سوده کرد   

هرگز نداشت چشم به سود و زیان یکی است

چشم فلک ندیده بجز مجتبی کسی    

شایان این معامله، آری همان یکی است

طوبی مثال گلشن آل‌عبا بود    

ریحانه رسول خدا مجتبی بود

آیة‌الله غروی اصفهانی

 

امام مجتبی آمد به دنیا

زمین   و   آسمان     دریای    نور است                                             دل شیعه ز شادی در  سرور است

علـــی     مرتضی    زین  باره    خرسند                                             به    غنچه   گل زده همواره لبخند

جناب     فاطـــــــمه(س)     دارد    تبسم                                             که   از  این  چهره جنت شد تجسم

به   عرش      حق    شده   بزمی  مهیا                                              امام      مجتبی     آمد    به   دنیا

از آن سو جبرئیل  سرخوش از این باب                                              تمام   عرشیان   زین باره بی تاب

ز جود  و   بخشش   است ایشان زبانزد                                              ز هر بخشنده ای  بی شک سرآمد

بر او    رحمت    بُِِوَد    پیوسته   بی حد                                              وجودش    پاک و طاهر بوده از بد

تجلــی    کرده     امشب     ذات   سرمد                                             که     آمد    میوه ی    جان  محمد

*******

شب میلاد مولا

گلی     زیبا    نمایان    در چمن شد                                              شب    میلاد      مولایم    حسن    شد

شدم    امشب    سراپا   مست نامش                                              یقین   مرغ   دلم    گردیده     رامش

نمی دانم    چه    گویم    از وجودش                                              تمام   عـــرشیان     محو    سجودش

حسن را لطف یزدان بی حساب است                                              که قدر و شان ایشان در حجاب است

حسن   تنهاترین   سردار   دین است                                              که  ایشان بی گمان حبل المتین است

ز مدحش بی گمان قاصر  زبان است                                              حســـن      دوم  امام شیعیان    است

سید کمال الدین خردمندان

در مدح و منقبت دوّمین اختر فرزنده امامت

بت غم عشق تو تا یار دل زار من است

بهتر از خلد برین گوشه بیت الحزن است

نه غم حُور و نه اندیشه جنّت دارم

از زمانى که مرا بر سر کویت وطن است

قصّه عشق من و حُسن تو اى مایه ناز

نقل هر مجلس و زینتْ دِه هر انجمن است

بعد از این یاد، کس از لیلى و مجنون نکند

حُسْن اگر حُسْن تو و عشق اگر عشق من است

توئى آن یوسف ثانى که ز یک جلوه حُسن

محو دیدار تو صد یوسف گل پیرهن است

از پى دیدن رخسار تو موساى کلیم

سال ها بر سر کویت به عصا تکیه زن است

آدم و نوح و سلیمان و مسیحا و خلیل

همه را مِهر ولاى تو به گردن رسن است

خلق گویند به من ، دلبر و معشوق تو کیست

که تو را در غم او این همه رنج و مِحَن است

چه بگویم که نم از یم نتوان گفت که آن ماه جبین

سرو سیمین بدن و خسرو شیرین سخن است

ثمر باغ رسالت ، گهر بحر وجود

والى مُلک ولایت ، ولىّ مؤ تمن است

اوّلین سبط و دوّم حجّت و سیّم سالار

چارمین عصمت حقّ و یکى از پنج تن است

نام نامیّش حسن ، خلق گرامیّش حسن

پاى تا فرق حسن ، بلکه حسن در حسن است

روى حسن موى حسن بوى حسن خوى حسن

یک جهان جوهر حُسن است که در یک بدن است

شاعر محترم مرحوم ذاکر

پیامک های مذهبی به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام

 
میلاد حسن(ع) خسرو دین است امشب
شادی و سرور مؤمنین است امشب
از یمن قدوم مجتبی(ع) طاعت ما
مقبول خداوند مبین است امشب
---
میلاد نور، در نیمه ی ماه نور، بر عاشقان نور مبارکباد.

شمس عفت زگریبان، قمر آورده برون
نخله ی فاطمه، اول ثمر آورده برون
بوالحسن را حسنی داده خداوند و حسن
از افق، رخ پی اهل نظر آورده برون
آمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نیم
چون نبی معجز شق القمر آورده برون
---
* ولادت باسعادت کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی-ع مبارک *

* * * * *

دوش بر گوشم رسید این مژده از جان آفرینم
کاید از ره آن نگار دلنواز و نازنینم
گفتم ای مه از کدامین آسمان باشی؟ بگفتا
شمس ایوان ولایت، عُروَة الوثقای دینم
من همان ماه تمامم، جلوه ی ماه صیامم
شاهد صلح و قیامم، وجه رب العالمینم
---
طاعات قبول*عیدتون مبارک

* * * * *

 آمده نوگل ولا / روح و روان مصطفی / نور دو چشم مرتضی
فروغ چشم من رسد / زینت انجمن رسد / حسن رسد، حسن رسد
شاه جوانان جهان/ امام جمله انس و جان / قدم گذارد به جهان
ز مقدم او، زمین چو گلشن، بگو به زهرا، چشم تو روشن
---
ولادت مظهر جود و کرم و بخشش، مبارک ... التماس دعا

* * * * *

دلخواسته هایتان را آرزو کنید ؛‌میلاد کریم اهل بیت فرا رسیده است

* * * * *

میلاد اولین گل بوستان علی و زهرا مبارک باد

* * * * *

* * * * *

من اسیر کرم گل پسر فاطمه ام

حسنی ام بنویسید به روی کفنم

* * * * *

امشب از جام تولای وی افطار کنید

میلاد کریم اهل بیت مبارک

* * * * *

مهمانی حق چه باصفا شد

میلاد امام مجتبی شد

* * * * *

* * * * *

تا خدا هست و خدایی می کند

مجتبی مشکل گشایی می کند

* * * * *

* * * * *

بنگر به مرتضی که در این ماه روزه را

با بوسه از لب پسر افطار می کند

* * * * *

* * * * *

با عشق حسن من به جهان ناز کنم

افطارمو با نام حسن باز کنم

صد شکر که درک شب قدر رمضان

با جشن ولادتش آغاز کنم

* * * * *

دست همه را وقت عطا بست حسن

نومید نگردد کسی از درگه او

زیرا که کریم اهل بیت است حسن

* * * * *

پیامبر: به حسن شکوه و جذبه و وقار و به حسین بخشندگی و رحمت خود را بخشیدم.

* * * * *

* * * * *

بر خوان رحمت خداوند، امروز دست کریم تو ساقی سعادت است و ما نه تشنه طهور که جرعه نوش ظهور رُخت به صف ایستاده ایم.

* * * * *

* * * * *

در ضیافت الهی چهره زیبایت نقاب خلقت را گسست یعنی که خداوند به وجود کریمت بندگانش را خواهد نواخت.

* * * * *

* * * * *

تو مگو ما را بدان شه بار نیست

با کریمان کارها دشوار نیست

* * * * *

مفلسان را با کریمان کارها دشوار نیست

میلاد امام حسن مبارک

* * * * *

نیمه ماه مبارک بس شرافت دارد امشب

چون خدا بر بندگان خود عنایت دارد امشب

جشن میلاد حسن در عرش اعلا گشته بر پا

زین سبب بر لیلة الاسرا شباهت دارد امشب

* * * * *

* * * * *

می خواست تا چشم و چراغ دین، شما باشی

بعد از علی میراث دار مصطفی باشی

مثل نسیمی مهربان و مثل باران، سبز

آمیزه ای از رحمت و جود و سخا باشی

* * * * *

امشب بساط جشن ولادت به پا کنیم

* * * * *

هر طرف می گذرم بانگ طرب می شنوم  

زانکه میلاد حسن، نور دل بوالحسن است

* * * * *

که جمالش حسن و نام نکویش حسن است

* * * * *

الهی دلبر دور از وطن کو؟

شب جشن حسن، ابن الحسن کو؟

* * * * *

چهره ماه حسن تابید با وجه حسن