به گزارش سرویس بین‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از نهاد مطالعاتی واشنگتن ؛ کلاوسون با اشاره به تجربه "حسن روحانی" رییس جمهور منتخب ملت ایران در عرصه مذاکرات هسته ای و با اشاره به کتب و مقالات نوشته شده توسط وی می افزاید "باید برای قضاوت بهتر در مورد دیدگاه رییس جمهور جدید ایران پیرامون برنامه هسته ای آثار وی را مطالعه کنیم. "حسن روحانی" رییس جمهوری منتخب ملت ایران دست کم هفت کتاب و پنجاه مقاله به نگارش درآورده است. برای مثال می توان به کتاب "امنیت ملی و نظام اقتصادی ایران" وی اشاره کرد که در 860 صفحه به چاپ رسیده است. وی در ماه فوریه گذشته نیز مقاله ای تحت عنوان "گفتمان (امام) خمینی (ره) پیرامون امنیت ملی و سیاست خارجی" را در 60 صفحه به چاپ رسانده است.  با این حال مهمترین اثر وی کتاب او تحت عنوان "امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای" بوده که در سال 2011 میلادی منتشر شده است." 

 کلاوسون در ادامه با اشاره حضور روحانی در روند مذاکرات هسته ای می افزاید "روحانی دست کم 24 سال در ارتباط با موضوع برنامه هسته ای ایران بوده است. در حقیقت می توان گفت که تخصص اصلی او در این زمینه است. او برای سالها شناخته شده ترین چهره جمهوری اسلامی ایران در عرصه مذاکرات هسته ای بوده است. روحانی در تمامی کتابهای خود خاطر نشان ساخته است که انرژی هسته ای و دستیابی به فناوری آن برای "ملت ایران" امری حیاتی است.

 وی بدلیل مذاکراتی که با کشورهای خارجی انجام داده چهره ای شناخته شده است. برای مثال وی در سالهای 89-1988 میلادی سفرهایی به کشورچین داشت تا در مورد احداث نیروگاه هسته ای به منظور تولید برق 300 مگاواتی با چینی ها مذاکره نماید. وی همچنین سه سال بعد به مسکو سفر نمود تا با مقامات اتحاد جماهیر شوروی سابق در مورد فناوری هسته ای به رایزنی بپردازد. وی در فاصله سالهای 1990-1988 میلادی نیز با "بی نظیر بوتو" نخست وزیر پاکستان دیدار نمود. روحانی در کتاب خود نوشته است که برای خرید سانتریفیوژ با مقامات آلمانی مذاکره کرده اند و آنان او را به شرکتی سوئیسی ارجاع دادند و پس از آن ایران توانست قطعاتی از سانترفیوژها را خریداری نماید." 

نویسنده در ادامه با اشاره به معاهده "پاریس" اذعان می کند که این معاهده که در دوران پیشبرد مذاکرات هسته ای به ریاست "حسن روحانی" به تصویب رسید دستاوردهایی برای جمهوری اسلامی ایران داشت و در این باره می افزاید : " ایران از آن دوره به بعد موفق شد تا مزایای اقتصادی ای را کسب نماید که برای مثال می توان به طرح درخواست عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان تجارت جهانی از سال 2005 میلادی اشاره کرد که با نظر مساعد اروپایی ها نیز همراه شد. حسن روحانی همچنین در کتاب خود به یکی دیگر از دستاوردهای جمهوری اسلامی  در روند برگزاری آن دور از مذاکرات اشاره می کند و آن اینکه ایران هرگز با توقف غنی سازی اورانیوم موافقت نکرد. در واقع، ایران به منظور اعتماد سازی بطور "موقت" و "داوطلبانه" غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورد و طبق معاهده می توانست از ادامه تعلیق چشم پوشی نماید. روحانی در کتاب خود همچنین خاطر نشان می شود که ایران در آن زمان علیرغم فشارهای وارده از سوی دولت آمریکا موفق شد تا از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت جلوگیری نماید." 

نویسنده در ادامه اذعان می کند که "حسن روحانی" رییس جمهور منتخب کشورمان معتقد به لزوم ادامه پیشرفت های هسته ای کشورمان است و در این باره می افزاید "روحانی در کتاب خود که در سال 2011 میلادی منتشر شده است اظهار می دارد که علیرغم مذاکرات انجام شده با مقامات اروپایی در تهران، ایران تجهیزات لازم در نیروگاه هسته ای اصفهان را نصب و غنی سازی اورانیوم را آغاز کرد. بطور خلاصه، می توان گفت که روحانی در دورانی که مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران بود موفق شد تا با مهارت همزمان با همکاری با بازرسان آژانس بین المللی و مذاکره با قدرتهای اروپایی به پیشرفت برنامه هسته ای خود ادامه دهد." 

نویسنده با اظهار خوش بینی در مورد ادامه روند مذاکرات هسته ای کشورمان می افزاید "تهران احتمالا خواهد توانست به توافقی با کشورهای غربی در مورد فناوری هسته ای اش دست یابد. در این میان مشخص است که توافق ایران با کشورهای اروپایی می تواند موجب ناراحتی بسیاری از زمامداران آمریکایی و برخی شیوخ کشورهای عضو محور ارتجاع عرب شود."