به گزارش سرویس بین‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری وتران تودی ؛ بارت با اشاره به عظمت ملت ایران می افزاید "رسانه های آمریکایی در مورد برنامه هسته ای ایران نیز گزافه گویی نموده اند. آنان در تلاشی مغرضانه سعی کرده اند تا جنبه های مثبت ایران و انقلاب اسلامی را نادیده انگارد. علیرغم آنکه آمریکایی ها درصددند تا نظام سیاسی ایران را غیر مردم سالار و دیکتاتور نمایش دهند اما واقعیت آنست که ایران بیش از نظام سیاسی دیگری به آرمانهای مردم آمریکا که همانا مردم سالاری و امکان بیان عقاید مختلف می باشد نزدیک بوده است. نکته جالب توجه آنست که رسانه های آمریکایی در حالی از مردم سالاری ایران انتقاد می کنند که نظام سیاسی آمریکا خود با نواقص بسیاری همراه است. برای مثال می توان به قتل "برادران کندی"، کودتای 11 سپتامبر سال 2001 میلادی و یا وقوع تقلب در انتخابات ریاست جمهوری سالهای 2000 و 2004 میلادی اشاره کرد." 

نویسنده با اشاره به عدم درک صحیح آمریکایی ها از ایران و ایرانیان می نویسد "در مقایسه با شهروندان سایر کشورهای توسعه یافته جهان آمریکایی ها کمتر از سایر ملل از ایران و ایرانیان درک صحیحی دارند. آمریکایی ها در قبال سایر ملت ها عینکی سیاه به چشم زده و از پشت آن متکبرانه به سایرین می نگرند. بخش عمده دید آنان در قبال ایرانیان نشآت گرفته از رسانه های انحصاری آمریکایی و تبلیغات ضد ایرانی آنهاست." 

نویسنده مقاله در ادامه به کذب بودن ادعای غربی ها و صهیونیست ها در مورد وضعیت موجود در ایران اشاره می کند و می افزاید "در ایران کلیمیان نیز دارای نماینده در مجلس شورای اسلامی هستند. آنان از قدرت سیاسی حاکم در ایران رضایت دارند. رژیم صهیونیستی وعده های بسیاری را به آنان برای مهاجرت به سرزمین های اشغالی داده است اما کلیمیان ایران نیازی به مهاجرت نمی بینند چرا که از نظر اقتصادی و سیاسی در وضعیت مطلوبی به سر می برند." 

  

بارت همچنین با اذعان به میزان مشارکت بالای مردمی در انتخابات ریاست جمهوری می افزاید "میزان مشارکت عمومی در انتخابات ریاست جمهوری ایران در انتخابات سال 2009 میلادی 85 درصد بود. این در حالیست که میزان اوج مشارکت مردمی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2012 میلادی به میزان 57 درصد بوده است. بایستی اشاره کرد همانگونه که از جمله اهداف بنیانگذاران آمریکا "توازن قوا" بوده است و این مسئله در آمریکا تحقق نیافته اما در جمهوری اسلامی ایران نمونه مناسب تفکیک و توازن قوا را بخوبی می توان مشاهده کرد. در نظام سیاسی آمریکا دو قطبی و انحصارگرایی حزب وجود دارد. در واقع می توان نظام سیاسی آمریکا را به این موضوع تشبیه کرد که به رای دهندگان بگویید "کوکا کولا می خواهید یا پپسی"!

نویسنده با اشاره به تفاوت انقلاب ایران با سایر نظام های انقلابی می افزاید "جمهوری اسلامی ایران بعنوان یک الگوی انقلابی موفق با سایر حکومت های انقلابی نیز تفاوت هایی چشمگیر دارد. برای مثال، برخلاف حکومت انقلابی کوبا به رهبری "فیدل کاسترو" در ایران بارها انتخابات انجام شده است و ایرانیان با هر سلیقه و تفکر سیاسی ای امکان حضور در عرصه سیاسی را پیدا کرده اند. به همین خاطر و وجود پویایی در نظام سیاسی ایران آن کشور با چالش های و تهدیدهای خارجی بسیاری مواجه بوده است. " 

نویسنده با اشاره به دستاوردهای حاصل از انقلاب اسلامی ایران می افزاید "رسانه های غربی سعی دارند تا چهره ای سیاه از جمهوری اسلامی ارایه نماید اما واقعیت آنست که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 میلادی تاکنون ایران پیشرفت های بسیاری نموده است که از جمله آن می توان به لغو استثمار کودکان، افزایش امید به زندگی ایرانیان از 55 سال به 73 سال، ایجادشرایط مناسب برای آموزش رایگان، افزایش سطح و میزان زنان و دختران تحصیلکرده و دانش آموخته در دانشگاههای ایران و همچنین افزایش تیراژ سالانه کتاب به میزان 4.000 در هر سال اشاره کرد. ایران همچنین بزرگترین سازنده خودرو در خاورمیانه، دارنده فناوری فضایی و ماهواره ای است. ایران برخلاف کشورهای دیگر که تفاوت های قومی و فرقه ای در آنها موجب اختلاف می شود موفق شده تا وحدت ملی میان اقوام را حفظ نماید. بیش از هر کشور دیگری به ملت فلسطین برای مبارزه علیه اشغالگری کمک کرده است. این در حالیست که اکثر رسانه های بین المللی تحت سلطه صهیونیست ها هستند." 

وی در بخش پایانی مقاله خود می افزاید "اکثریت مردم ایران به الگوی انقلابی – اسلامی نظام سیاسی کشورشان که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 میلادی تاکنون در جریان بوده است افتخار می کنند. ایرانیان مفتخرند که کشوری مستقل دارند که مجهر به فناوری "صلح آمیز" هسته ای منطبق با معاهده ان پی تی و همچنین حامی ملت مظلوم فلسطین است."