ایوب بن هارون از امام صادق علیه السلام پرسید:« آیا رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرق باز می‌کرد و موهای سر خود را از وسط به دو طرف می انداخت؟»
امام فرمود:« هرگز، زیرا موهای رسول خدا هنگامی که بلند می شد، از روی نرمه گوشش تجاوز نمی‌کرد.»
ایوب بن هارون از امام صادق علیه السلام پرسید:« آیا رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرق باز می‌کرد و موهای سر خود را از وسط به دو طرف می انداخت؟»
امام فرمود:« هرگز، زیرا موهای رسول خدا هنگامی که بلند می شد، از روی نرمه گوشش تجاوز نمی‌کرد.»
در روایت دیگری ابوبصیر از امام صادق علیه السلام پرسید:« آیا فرق سر باز کردن، سنت رسول خداست؟»
فرمود:« هرگز.»
پرسید:« مگر پیامبر فرق سر باز نمی کرد؟»
فرمود:« آری.»
گفتم:« پس چگونه است که این کار از سنت نیست ولی پیامبر آن را انجام می داده ؟»
فرمود:« آنچه پیامبر به آن گرفتار شد، اگر هر کس بدان دچار شود، می تواند فرق سر باز کند.»
ابوبصیر پرسید:« مگر پیامبر به چه دچار شده بوده؟»
امام فرمود:« آن گاه که رسول خدا با لباس احرام عازم حج شد، مشرکان مکه از ورودش به مسجد الحرام جلوگیری کردند. پیامبر در رؤیایی صادقانه چنین دید که داخل مسجد الحرام می شود در حالی که در امنیت است و او و مسلمانان با سرهای تراشیده و موهای کوتاه شده، داخل مسجد الحرام می شوند.
او پس از این رؤیا دانست که خداوند به وعده خود عمل می کند و در آینده ای نزدیک وارد مسجد الحرام (و موفق به اعمال حج) می شود.
به همین دلیل پس از بازگشت از این سفر، موهای خود را به حال خود گذاشت و منتظر شد که (در سال بعد) به حج برود و در مکه موهای خود را (برابر سنت حج) بتراشد. در این مدت موهای سر پیامبر بسیار بلند شد (و در این مدت فرق سر باز می‌کرد.) اما پس از انجام حج و تراشیدن موهای خود، دیگر مو بلند نکرد و تا قبل از این نیز چنین نکرده بود.»
منابع:
بحارالانوار، ج16، ص189 --- الکافی