احادیث بسیارى درباره عراق در قسمت نشانه هاى ظهور امام مهدى(علیه السلام) و حرکت ظهورش آمده است و تقدیر خدا این است که عراق ، مرکز دولت جهانى عدل الهى باشد که امام آن را بنیان مى نهد . تقسیم روایات مربوط به عراق پیش از ظهور سخت است ، برخى ، حاکمان آن جا را نام مى برند و برخى شهرهایش را نکوهش یا ستایش مى کنند ، گاهى از کمبود میوه و ثمرات سخن مى گویند و همچنین ترسى که اهالى آن جا را فرا مى گیرد و برایشان آرام و قرار باقى نمى گذارد .
شیخ مفید(رحمه الله) مجموعه اى از نشانه هاى ظهور امام مهدى(علیه السلام) و رخدادهایى که در عراق و جاهاى دیگر اتفاق خواهد افتاد را آورده و در ارشاد مى گوید : علامت ها و نشانه هایى از زمان قیام قائم مهدى(علیه السلام) و حوادث پیش از قیام بیان شده است از جمله : خروج سفیانى ، قتل سید حسنى ، اختلاف بنى عباس بر سرِ حکومت دنیوى ، کسوف خورشید در نیمه رمضان و خسوف ماه در آخر آن که بر خلاف رویه عادى و معمول است . همچنین فرو رفتگى در « بیدا » و فرو رفتگى در غرب و شرق ، حرکت کُند خورشید از هنگام ظهر تا نیمه هاى عصر ; طلوع خورشید از غرب ; قتل نفس زکیه در پشت کوفه میان هفتاد نفر افراد صالح ; بُریدن سر مرد هاشمى بین رکن و مقام ، فرو ریختن دیوار مسجد کوفه ; روى آوردن سپاهى با پرچم هاى سیاه از سوى خراسان ; شورش یمانى ; ظهور فردى « مغربى » در مصر و تملک مناطق شام توسط وى.
آمدن ترکان به جزیره ، آمدن رومیان به « رمله » (ساحل) ; طلوع ستاره اى درخشان در شرق، چنان که ماه مى درخشد ، سپس خم شدن ستاره ، و رسیدن دو طرف آن به هم، پدیدار شدن سرخى در آسمان و پخش شدن در گستره آن ; ظاهر شدن آتشى در شرق به مدت طولانى و ماندن سه یا هفت روز در جو و آسمان ; پایان سختى هاى اعراب و به زیر فرمان درآوردن شهرها و خروج از زیر سلطه عجم .
قتل امیر مصر توسط اهالى ; ویرانى شام ; اختلاف و درگیرى سه لشکر در آن; ورود پرچم هاى قبیله قیس و عرب به مصر ، ورود پرچم هاى قبیله کنده به خراسان ; ورود لشکرى از سوى غرب تا وقتى که به آستانه «حیره» برسد . رو آوردن لشکرى با پرچم هاى سیاه از مشرق ، بدان گونه که گفتیم ; شکاف آب فرات و ورود آب به محله هاى کوفه; ظهور شصت دروغگوى مدعى نبوت ; خروج دوازده نفر از آل ابوطالب که همگى براى خود ادعاى امامت مى کنند; سوزاندان مردى ارجمند از بنى عباس بین « جلولا » و « خانقین » ; ساختن پل در آنجا تا مدینة السلام که آب روان است .
برخاستن دود سیاه در آغاز روز در مدینة السلام ; زلزله در آن جا به قدرى که بسیارى از مناطق مدینة السلام زیر خاک برود ; ترس و هراسى که اهالى عراق و بغداد را فرا مى گیرد ; مرگ سخت و کاستى در اموال و جان ها و میوه ها در بغداد ; یورش ملخ ها در فصل و غیر فصل خود ، آن قدر که به کشتزار و غلات حملهور مى شوند ; نیز به حبوبات کمى که مردم کاشته اند .
اختلاف دو گروه عجم و خونریزى بسیار میان آنان ; سرپیچى بندگان از پیروى سران خود و کشته شدن آنها به دست بالا دستان ; مسخ گروهى بدعتگزاران و خوک و میمون شدن آنان ; چیرگى بردگان بر مناطقى که سَرْوَران آنان مى زیستند.
سروش آسمانى که تمامى ساکنان زمین ـ هر یک به زبان خویش ـ مى شنوند ; صورت و سینه اى که در قرص خورشید براى مردمان پدیدار مى شود ; مردگانى که از قبرها برانگیخته شده ، به دنیا برمى گردند تا با یکدیگر آشنا شده ، همدیگر را ببینند .
سپس در پایان 24 دفعه بارش پیاپى که پس از خشک شدن زمین ، آن را سرسبز کرده و برکاتش را نشان مى دهد .
پندار خشک شدن فرات یا آبهاى زمین ، صحت ندارد . بر عکس از اهل بیت(علیهم السلام) روایت شده است : سال ظهور ، سال پُر نعمت و پُر بارانى است ، آن قدر که میوه ها گندیده و آب فرات در کوفه سر ریز خواهد شد .
ارشاد از جعفر بن سعد از پدرش آورده است که ابوعبدالله(علیه السلام) فرمود : «در سال فتح (و ظهور) فرات شکافته و آب وارد کوچه هاى کوفه مى شود » . مانند روایت در الغیبه طوسى /273 ; اعلام الورى /429 ; الخرائج 3/1164 ; اثبات الهداة 3/733 ; بحار 52/217 .
ارشاد از ابوعبدالله(علیه السلام) آورده است : « پیش از قائم(علیه السلام) سال پر بارانى است که در آن میوه ها و خرماى نخل ها مى گندد . در این باره شک نکنید » .
منبع احادیث: الغیبه طوسى /272; اعلام الورى /428 ; الخرائج 3/1164; اثبات الهداة 3/718 ; بحار 52/214 .