به گزارش فرهنگ نیوز، حضرت آیت ا...خامنه ای نکاتی چند در مورد روز زن بیان فرمودند، یکی از نکاتی که رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار به آن اشاره کردند ضرورت تکریم جایگاه زن بود.
ایشان با انتقاد از سیاست های غرب در مواجهه با مسأله ی زن در بیانات خود افزودند: حرکتی که تمدن مادی غرب در مواجهه با موضوع زن انجام داد گناه بزرگ و نابخشودنی است که عوارض آن به هیچ عنوان قابل جبران نیست.
نکته‌ى دوم که امروز شایسته است درباره‌اش صحبت شود، مسئله‌ى زن است. یکى از سیئات تمدن مادى، حرکتى است که در مورد زن انجام دادند. ما در این زمینه خیلى حرف داریم. گناه بزرگى که تمدن غرب در مورد جنس زن مرتکب شده است، نه به این زودى قابل پاک شدن است، نه به این زودى قابل جبران شدن است، حتّى نه به‌آسانى قابل بیان کردن است. حالا اسمهاى گوناگونى هم میگذارند - مثل همه‌ى کارهایشان - جنایت میکنند، اسمش را حقوق بشر میگذارند! ظلم میکنند، اسمش را طرفدارى از ملتها میگذارند! حمله‌ى نظامى میکنند، اسمش را دفاع میگذارند! یکى از طبایع تمدن غربى، فریب است؛ دوروئى، نفاق، دروغگوئى، تناقض در رفتار و گفتار؛ در قضیه‌ى زن هم عیناً همین جور است. آنها متأسفانه فرهنگ رائج خودشان را در کل دنیا گسترش داده‌اند. امروز در دنیا کارى کرده‌اند که یکى از مهمترین وظائف زن - اگر نگوئیم مهمترین وظائف - این است که جلوه‌گرى کند، زیبائى‌هاى خودش را در معرض التذاذ مردان قرار دهد؛ این شده خصوصیت حتمى و لازم زن! متأسفانه الان در دنیا اینجور شده. در رسمى‌ترین مجالس - مجالس سیاسى، مجالس گوناگون - مردها باید با شلوار بلند بیایند، باید با لباس پوشیده بیایند، اما زنها هرچه برهنه‌تر و عریانتر بیایند، اشکالى ندارد! این عادى است؟ این طبیعى است؟ این یک حرکت بر طبق طبیعت است؟ آنها این کار را کردند. زن باید خودش را در معرض دید مرد قرار دهد، براى اینکه مایه‌ى التذاذ مرد شود! ظلمى از این بالاتر؟ اسم این را گذاشته‌اند آزادى، اسم نقطه‌ى مقابلش را گذاشته‌اند اسارت! در حالى که احتجاب زن، حجاب قرار دادن زن براى خود، تکریم زن است؛ احترام زن است؛ ایجاد حریم براى زن است. این حریم را شکستند و دارند روزبه‌روز هم بیشتر میشکنند؛ اسمهاى گوناگون هم رویش میگذارند. اوّلین یا شاید یکى از اوّلین آثار سوئى که این مسئله گذاشت، ویران کردن خانواده بود؛ بنیان خانواده سست شد. وقتى در یک جامعه‌اى خانواده متزلزل شد و از بین رفت، مفاسد در این جامعه نهادینه میشود.

 مشکلاتى که امروز در غرب وجود دارد، این قانونهاى ابلهانه و خباثت‌آمیزى که اینها در زمینه‌ى مسائل جنسى دارند میگذرانند، اینها را به ته درّه دارد حرکت میدهد. این انحطاط، قابل جلوگیرى هم نیست؛ اینها محکوم به سقوطند. تمدن غربى چه بخواهد، چه نخواهد، دیگر قادر نیست جلوى این سقوط را بگیرد. ترمز این وسیله بریده است، جاده هم بشدت لغزنده و سراشیب است. اینها گناه کردند آن وقتى که ترمز را بریدند و آمدند خودشان را در لب این پرتگاه قرار دادند؛ لذا محکوم به شکستند.

 زوال تمدنها، مثل سر برآوردن تمدنها، یک امر تدریجى است - یک امر دفعى و فورى نیست - و این تدریج دارد اتفاق مى‌افتد و گمان نمیکنم از چشم این نسل یا نسل بعد از این نسل دور بماند؛ خواهند دید که چه اتفاقى مى‌افتد.

 خداى متعال در قرآن حدود تکریم زن را معین کرده است. زن پیش خداى متعال مثل مرد است. در طى مراتب معنوى و الهى، بین این دو جنس هیچ تفاوتى نیست. آن که این جاده را برایش درست کرده‌اند، انسان است، نه مرد یا زن. خداى متعال در تاریخ زنى مثل فاطمه‌ى زهرا (سلام اللّه علیها) مى‌آفریند که امام عسکرى یا امام هادى (علیهما السّلام) - طبق حدیثى که از آنها نقل شده - میفرمایند: «نحن حجج اللّه على خلقه و فاطمة حجّة اللّه علینا». فاطمه‌ى زهرا (سلام اللّه علیها) حجتِ حجت خدا است، امام ائمه است؛ شخصیت، دیگر از این بالاتر؟ آن حضرت داراى مقام عصمت است. یک چنین انسانى، زن است. زنان بزرگ عالم: مریم، سارا، آسیه و دیگران و دیگران - بزرگانى که بودند - برجسته‌هاى عالم خلقتند. در این جاده‌ى تکامل و تعالى، آن که حرکت میکند، انسان است. در حقوق اجتماعى، فرقى بین زن و مرد نیست. در حقوق شخصى و فردى، بین زن و مرد تفاوتى وجود ندارد. در چند مسئله‌ى اختصاصىِ شخصى امتیازاتى به زن داده شده است، در چند مسئله امتیازاتى به مرد داده شده؛ آن هم بر اساس اقتضاى طبیعت زن و مرد؛ این اسلام است؛ متین‌ترین، منطقى‌ترین، عملى‌ترین قوانین و حدود و مرزهائى که ممکن است انسان در زمینه‌ى مسئله‌ى جنسیت فرض کند. باید دنبال این راه رفت؛ یکى از اساسى‌ترینش تشکیل خانواده است، یکى از اساسى‌ترینش اهتمام به حفظ محیط خانواده و انس خانوادگى است؛ که این به عهده‌ى کدبانوى خانه است.

 مادر میتواند فرزندان را به بهترین وجهى تربیت کند. تربیت فرزند به وسیله‌ى مادر، مثل تربیت در کلاس درس نیست؛ با رفتار است، با گفتار است، با عاطفه است، با نوازش است، با لالائى خواندن است؛ با زندگى کردن است. مادران با زندگى کردن، فرزند تربیت میکنند. هرچه زن صالح‌تر، عاقل‌تر و هوشمندتر باشد، این تربیت بهتر خواهد شد. بنابراین براى بالا رفتن سطح ایمان، سطح سواد، سطح هوش بانوان، در کشور باید برنامه‌ریزى شود.

 یکى از مهمترین وظائف زن، خانه‌دارى است. همه میدانند؛ بنده عقیده ندارم به این که زنها نباید در مشاغل اجتماعى و سیاسى کار کنند؛ نه، اشکالى ندارد؛ اما اگر چنانچه این به معناى این باشد که ما به خانه‌دارى به چشم حقارت نگاه کنیم، این میشود گناه. خانه‌دارى یک شغل است؛ شغل بزرگ، شغل مهم، شغل حساس، شغل آینده‌ساز. فرزندآورى یک مجاهدت بزرگ است. ما با خطاهائى که داشتیم، با عدم دقتهائى که از ماها سر زده، یک برهه‌اى در کشور ما متأسفانه این مسئله مورد غفلت قرار گرفت و ما امروز خطراتش را داریم مى‌بینیم؛ که من بارها این را به مردم عرض کرده‌ام: پیر شدن کشور، کم شدن نسل جوان در چندین سال بعد، از همان چیزهائى است که اثرش بعداً ظاهر خواهد شد؛ وقتى هم اثرش ظاهر شد، آن روز دیگر قابل علاج نیست؛ اما امروز چرا، امروز قابل علاج است.

 فرزندآورى یکى از مهمترین مجاهدتهاى زنان و وظائف زنان است؛ چون فرزندآورى در حقیقت هنر زن است؛ اوست که زحماتش را تحمل میکند، اوست که رنجهایش را میبرد، اوست که خداى متعال ابزار پرورش فرزند را به او داده است. خداى متعال ابزار پرورش فرزند را به مردها نداده، در اختیار بانوان قرار داده؛ صبرش را به آنها داده، عاطفه‌اش را به آنها داده، احساساتش را به آنها داده، اندامهاى جسمانى‌اش را به آنها داده؛ در واقع این هنر زنها است. اگر چنانچه ما اینها را در جامعه به دست فراموشى نسپریم، آن وقت پیشرفت خواهیم کرد.

 احترام زن و تکریم زن، یک مسئله است - که این حتماً باید مورد توجه و عنایت خاص باشد - رفتارهاى زنان در محیط خانوادگى، در محیط کسب و کار، در محیط سیاست، در محیط اجتماعى، یک مسئله است؛ رفتار با زنان هم یک مسئله است. رفتار با زنان، ناظر به مردان است؛ چه مردان خانواده - مثل پدران، برادران و همسران - چه مردانى که در محیطهاى کار برخورد میکنند. رفتار با زن باید احترام‌آمیز، محبت‌آمیز، همراه با نجابت و همراه با عفت باشد. بنابراین، هم تکریم زن، هم وظیفه‌ى زن، هم وظیفه‌ى نسبت به زن، جداگانه باید مورد توجه و برنامه‌ریزى قرار بگیرد.