حضرت لوط (ع) برای هدایت قوم خود بسیار زحمت کشید و رنج برد و از هر راهی وارد شد ولی آن قوم همچنان بر سرکشی و لجاجت خود می افزودند برای روشن شدن این مطلب نظر شما را به ترجمه آیه 160تا 175 سوره انبیاء جلب میکنم ((هنگامی که برادرشان لوط (ع) به آنها گفت : آیا پرهیزگاری را پیشه خود نمیسازید؟ من برای شما رسول امینی هستم تقوا الهی پیشه کنید و از من پیروی کنید من از شما پاداشی نمی خواهم پاداش من نزد پروردگار جهانیان است.
آیا در میان جهانیان شما به سراغ همجنس میروید (چه کار زشتی؟!) و همسرانی را که خدا برای شما آفریده است رها میکنید راستی شما قوم تجاوزگری هستید.
قوم لوط در پاسخ گفتند :
ای لوط اگر از این گفتار دوری نکنی از اخراج شدگان خواهی بود. و تو را از این سرزمین تبعید خواهیم کرد.
لوط گفت : من تا زمانی که به این لجاجت ادامه میدهید دشمن شما هستم.
پرودگارا من و خاندانم را از آنچه اینها انجام می دهند رهایی بخش ما او و خانواده مومنش را نجات دادیم جز پیر زنی که در میان آن گروه باقی ماند ( این پیر زن همسر لوط بود که از نظر عقیده و مذهب با قوم گمراه بود و هرگز به لوط ایمان نیاورد) سپس دیگران را هلاک کردیم و بارانی از سنگ بر آنها فرو فرستادیم چه باران بدی بود .
در این ماجرای قوم لوط و سرنوشت شوم آنها آیتی است اما اکثر آنها ایمان نیاوردند و پروردگا ر تو عزیز و رحیم است .))