دیشب به یاد آن شب زیبا گریستم بـر شانـه های یاد تو تنها گریستم
آن شب که رامِ ما نشدند آسمان و خاک وز شوق سر به دوش ثریّا گریستم
شـد نـام مـا تـرانۀ زیبـای مـوج هـا بـا یـاد آن تـرانـه پری سا گریستم
آن شب که باد قصّۀ ما را به دشت برد دیشب برین فسانه چو لیلا گریستم
آن شب ستاره ها همه ما را شناختند دیـشب برای غربـت فـردا گریستم
گفتی که کوه شاهد عهد و وفای من دیـشب ز بـی وفایی دنـیا گریستم
عمرم چو آب رفت و غمت کوهوار ماند بـر عمر رفتـه و غم شبهاگریستم
بر گردن فراق تو آویختم دو دست در چاه غم به وسعت دریا گریستم
گفتم به باده چاره کنم غصّۀ مُدام دیدم چو در پیاله رخت را گریستم
برگ و بری نچید دلم از درخت صبر بر این دل غریب و شکیبا گریستم