ادب ورود به حرم الهى

ادب ورود به حرم الهى

مطلب دوم آن که چون هر مهمانى آداب و شرایطى دارد که مهمان باید آنرا بیاموزد، و طهارت درونى و آمادگى روحى شرط اصلى ورود به میهمانى خداست. از این رو به هر زائر بیت الله دستور داده اند که براى انجام مناسک حج و میهمان شدن خدا، نخست از حرم بیرون آید و در صحراى عرفات با زمزمه دعاهاى روح انگیز و مناجات هاى معرفت آمیز روح خود را صفا بخشد تا پاکیزه شود و لیاقت ورود به حرم را پیدا کند.

آنگاه در صحراى مشعر از هر گونه علقه اى و علاقه اى بریده، به یاد خدا باشد { ... فَاذْکُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ...}⁽²⁾ سپس در سرزمین منا، نماد ابلیس را با انگیزه رجم شیطان درون سنگ باران کند و پس از راندن وى، تمام امیال و خواسته هى درونى را سر ببرد و سرانجام با تراشیدن موى سر، تمام جمال و زیبایى را زیر پاى محبوب قربانى کند و آنگاه آهنگ خانه خدا و پرداختن به مناسک حج را پیدا کند.

دعاى امام در سرزمین عرفه را نیز بر همین اساس باید ارزیابى کرد:

 

«همه تضرع و ناله هاى امام حسین(علیه السلام) در بیرون حرم براى آن است که شایستگى ورود به حرم و ضیافت الهى به چنگ آید».

پى نوشت ها :

1 . انعام : 45

2 . بقره : 198