ساختمان سوپراستار

«سوپراستار» طرحی برای نوعی متفاوت از شهرهای چین است که خود را با سرعت روزافزون توسعه در چین وفق داده‌اند. این پروژه توسط یک شرکت معماری اجرا شده که دفترش دقیقاً مجاور با دهکدة المپیک در پکن است.

این شرکت که MAD نامیده می‌شود، در گزارشی اعلام کرد که این طرح، پاسخی به شهرهای جدید چین در سطح جهان است که همگی شبیه به یکدیگر به نظر می‌رسند یعنی دارای فروشگاه‌های بزرگ، پمپ بنزین، و شعب مک‌دونالد هستند.

این شهرها شباهت زیادی با شهرهای اروپایی پیدا کرده‌اند که در آنها می‌توان نسل‌های مختلفی از ساختمان‌های موسوم به «سوپراستار» را یافت.

کارمان را با رم آغاز می‌کنیم یعنی شهری که در آن سیاست‌گزاران ساختمان ریچادر مایر را برآمده از خرابه‌های روم باستان می‌دانند. فضای جدید شامل ساختمان‌های نمایشگاهی است که توسط مایر بر روی خرابه‌های شهر بنا شده‌اند.

در ونیز از دوازده آرشیتکت جوان درخواست شد تا اقدام به توسعة محلات شهر نمایند.

MAD ، سوپراستار را پیشنهاد کرد.
برج‌های سوپراستار به ارتفاع صدها متر در شهر پدیدار شدند. چندین خط تله‌کابین نصب شدند تا مردم را بین ساختمان‌های مختلف، حمل کنند.

سوپراستار هیچ نیازی به خدمات شهری ندارد یعنی مواد غذایی در دل خود آن پرورش می‌یابند، ضایعات در دل خود آن امحا یا بازیافت می‌شوند، برق در دل خود آن تولید می‌شود و دارای محیطی کاملاً سرزنده است که همخوانی خوبی با محیط طبیعی چین دارد و دارای انبوهی از سالن‌های ورزشی، مراکز بهداشتی و پزشکی و دریاچه‌هایی است که آب شرب مورد نیاز را تأمین می‌کنند. سوپراستار دارای یک اکوسیستم دیجیتالی است.

سوپراستار 15000 چینی را در دل خود جای داده و می‌توان آن را در هر گوشه‌ای از جهان احداث کرد. هدف از این کار چیست؟ مبادلة انرژی چینیان با محیطی که در آن زندگی می‌کنند. از نظر معماران، سوپراستار همیشه در حال حرکت است.

آیا سوپراستار محیطی دوستانه دارد؟ این سؤالی است که ساکنان شهرهایی می‌پرسند که سوپراستار در آنها بنا شده است. البته آنها وقتی به این ساختمان‌ها می‌روند، به پاسخ این سؤال که مثبت است، می‌رسند. مسیحیان سوپراستار را به مثابة ستارة مسیح می‌دانند. آنها می‌گویند وجود سوپراستار مانند این است که هر روز سال کریسمس می‌باشد.

البته طراحی سوپراستار سؤالاتی بی‌پاسخ را نیز در پی دارد: نخست، شهرهای قدیمی چینی به راحتی قابل شناسایی و تمایز بودند. آنها به نوعی نمایانگر تمدن گذشته بودند. اکنون سوپراستار چه تصویری از چین را ترسیم می‌کند؟ آیا این تصویر روشن است یا تاریک؟
دوم، سوپراستار نمایانگر دنیایی آزاد است. آیا چنین چیزی واقعاً در مورد چین مصداق دارد؟