انسان از بدو تولد بدنبال ارضای نیاز و یادگیری روش زیستن است و بدلیل این‌که نمی‌تواند در یک لحظه همه‌جا باشد و همه چیز را درک یا آزمایش کند به تدریج و با توجه به میزان تلاش، شناخت محیط پیرامون و ظرفیت یادگیری؛ نیازهای خود را مرتفع و تجربه کسب می‌کند. اما در برخورد فکر و جسم خود با محیط خارجی، همواره اولین‌ها را درک و از آن‌ها استفاده می‌کند و ممکن است تا سال‌ها یا حتی آخر عمر خود از درک زندگی جدید و بهره‌مندی از سایر تمکنات جسمی و روحی محروم باشد.
بیش از 5/2 میلیون سال از آفرینش انسان می‌گذرد، درک محیط پیرامون و بهره‌مندی از آن با روش‌هایی چون برش گوشت مُردار توسط سنگ تیز جهت رفع نیاز گرسنگی شروع می‌گردد و حدود 2 میلیون سال طول می‌کشد تا با توجه به تجربیاتی که هر انسان در دوره عمر خود به دست آورده و انسان متولد دیگر از آن برای بهبود روش زندگی خود استفاده می‌کرده؛ به ساخت ظروف جهت استفاده و نگهداری غذا دست پیدا کند. به 140 هزار سال پیش برمیگردیم که انسان‌ها برای اولین‌بار تجربیات خود را در زمان حیات خود در اختیار یکدیگر قرار می‌داده و از آن زمان تا 30 هزار سال پیش با اشیاء و حرکات بدن ارتباط برقرار می‌کردند. بسیار تأمل‌برانگیز است که حدود دو میلیون و چهارصدو هفتاد هزار سال طول می‌کشد تا انسان درک کند که می‌تواند از طریق مکالمه با انسان دیگر ارتباط برقرار کند و چندین قرن پس از آن زبان‌های تکلم بوجود آیند. حدود 150 سال است که از اختراع برق و تلفن که بسترساز راه‌های ارتباطی وسیع هستند می‌گذرد و کمتر از 30 سال از پدیده اینترنت، اما اکنون میلیاردها انسان با هزاران کیلومتر فاصله از حال یکدیگر باخبرند و اطلاعات و تجربیات خود را برای بهبود روش زندگی در اختیار یکدیگر می‌گذارند. به بیان دیگر: اطلاعات بسترساز زندگی بهتر و راه کسب اطلاعات؛ ارتباط است.
منبع: سایت علمی- تحقیقاتی Essayweb.net / مربوط به زمین، انسان و پیشینه تاریخی / بازگردانی و ویرایش: مهندس کامران جعفرزاده/ تهران 1390