مرد میان گود

متن زیر بخشی از سخنرانی تئودور روزولت، رییس جمهور ایالات متحده است که در دانشگاه سوربن فرانسه در سال ۱۹۱۰ ایراد شده است. این بخش ازسخنرانی بسیار شهرت یافته و به قطعه « مرد میان گود » مشهور شده است. 

این منتقد نیست که به حساب می آید، آن که می گوید چگونه آن رادمرد لغزید یا چگونه او میتوانست کار را بهتر انجام دهد. اعتبار و افتخار از آن  مردی است که در میان گود است، صورتش از خاک و عرق و خون پوشیده است، شجاعانه می جنگد، می لغزد و اشتباه میکند، بارها و بارها کسر می آورد زیرا که هیچ تلاشی بدون خطا و کسر آوردن نیست. او که واقعا تلاش میکند  و کار را انجام دهد، معنای اشتیاق سرشار را میداند، معنای از خود گذشتگی را میداند. او خودرا وقف یک هدف ارزشمند میکند. او در بهترین حالت به قله کامیابی های بزرگ میرسد و اگر شکست بخورد، حداقل در حالی شکست خورده است که دلیری میکرده است. پس هرگز نباید جایگاه او را به کسانی داد که با روح سرد و کم جرأتشان نه معنای پیروزی را میدانند و نه شکست.

Then man in the arena

It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.