مقاومت بتن در برابر فشار بالاست ولی در مقابل کشش ضعیف است. ایجاد پیش فشردگی در بتن با کابل‌های فولادی باعث می‌گردد بتن همواره در تنش فشاری باقی بماند و در نتیجه میزان باربری آن افزایش خواهد یافت. چون کابلها در حالت فشرده قرار دارند و نیروی کششی را به نیروی فشاری تبدیل می‌کنند و هیچ ضعفی در مقطع بتن ایجاد نمی‌کنند و بتن فقط تحت بارهای بسیار زیاد به کشش می‌افتد و ترک نمی‌خورد.
برای پیش فشرده یا پیش تنیده کردن بتن دو سیستم متفاوت وجود دارد. پیش کشیدن و پس کشیدن.
الف- پیش کشیدن
تعداد زیادی از قطعات بتن پیش فشرده، از جمله دال های کف با این روش تولید می‌شوند. کابلها را به صورت آزاد در داخل قالب قرار می‌دهند و با دستگاه مخصوص کشش لازم را وارد می‌کند. بتن‌ریزی را انجام می‌دهند و به کمک لرزاندن، هوای آن را تخلیه می‌کند و شرایط لازم برای انجام خودگیری سریع‌تر را فراهم می‌کنند. طول اضافی کابلها را که در دو انتها ثابت شده‌اند می‌برند و بتن را تحت فشار رها می‌سازند. مانند بتن مسلح پیش ساخته مقطع و محل قرارگیری کابلها براساس بارهای محاسبه شده مشخص و رعایت می‌شود.
ب- پس کشیدن
در روش پس کشیدن، کابلها را در قالب کار، داخل غلاف‌هایی قرار می‌دهند، بتن‌ریزی را انجام می‌دهند. وقتی به اندازه کافی خود را گرفت دو سر کابلها را به طرف بیرون می‌کشند. این کار به وسیله گره‌های مخصوص که به دو سر سیم‌ها بسته می‌شوند و پس از قطع شدن کشش محکم می‌شوند، انجام می‌گیرد. مزیت پس کشیدن بر پیش کشیدن این است که می‌توان آنها را خمیده کرد تا در مسیر تنش قرار گیرند. به این ترتیب می‌توان بتن را به شکلی ریخت که کمترین حجم ممکن را داشته باشد.
منبع:
فروتنی، سام، مصالح و ساختمان، تهران: روزنه، 1383