با استاندارد جدیدی که مورد تایید معتبرترین مراکز تخصصی استانداردسازی چاپ هستند آشنا می‌شویم.
روش G7بر کنترل رنگ خاکستری به عنوان معیار چاپ درست CMY ( بدون مشکی ) استوار است. این روش برای افست‌کاران خیلی سر راست و قابل استفاده است. اما فلکسوکاران نیز با تنظیم یک جدول تبدیلی می‌توانند به همان صورت از آن بهره‌مند شوند. روش جدید کالیبراسیون و کنترل فرایند چاپ چهار رنگ توسط پایه‌گذارانش، G7 نامیده شده که G سرواژه اختصاری برگرفته ازGray است و برای این که بدانید 7 به چه معناست، بهتر است مقاله را بخوانید.
مقاله G7 در فلکسو
G7 اصطلاحی است که به تازگی در صنعت چاپ مطرح شده و به معنای یک روش جدید کالیبراسیون است که توسطIDEAlliance برای آخرین استانداردهایSWOP و‌ت GRACOL دوین شده است. اگر چه از اولین نسخه‌های آن بیش از دو سال نگذشته است اما مورد توجه بسیاری از گروه‌هایی قرار گرفته است که به نوعی با تدوین استانداردهای کیفیت چاپ در ارتباط هستند. از میان این گروه‌ها به موسسه فنی فلکسوگرافی(FTA) می‌توان اشاره کرد که قصد دارد G7 را در چاپ فلکسو مورد استفاده قرار داده و در ویرایش چهارم استاندارد تخصصی این موسسه(FIRST) مورد بهره‌برداری قرار دهد.
منشا ظهور G7
ایده G7 از‌عکاسی رنگی گرفته شده است. یعنی تکنیکی که در آن از یک نوار خاکستری برای تنظیم بالانس رنگ و میزان نوردهی استفاده می‌شود.با فرض این‌که چاپ یا اثر مرکب بر روی کاغذ ادامه تکنیک عکاسی است، منطقی به نظر می‌رسد که از اصول عکاسی برای تنظیم و کالیبراسیون چاپ یا سیستم‌های نمونهگیری استفاده شود.
مفهوم G7 و استفاده از آن به اوایل دهه 1980 برمی‌گردد. زمانی که با استفاده از نمونه‌گیری‌های آنالوگ کرومالین از شرکت دوپونت و ترانسفرکی 3M (یا مچ پرینت کداک کنونی) مشغول کالیبره کردن فیلم اسکنرها بودم . متاسفانه نتیجه کار این تجهیزات یکسان نبود و از نظر میزان خنثی بودن نواحی خاکستری، دانسیته و کنتراست تفاوت داشت.
بنابراین با دست بردن به منحنی‌های تولید CMYK سعی در یکسان‌سازی ظاهر خاکستری Gray appearance پروف‌های مختلف کرده و منحنی‌های فوق را در اسکنر ذخیره نمودم. به دنبال آن قادر به تهیه نمونه‌هایی یکسان از یک اریژینال توسط نمونه‌گیرهای مختلف شدم. به سرعت به سمت اواخر دهه 90 یعنی زمانی‌که برای تهیه پروف و پرینت از دو گردش کار دیجیتال مختلف استفاده می‌‌شده است حرکت میکنیم. در آن موقع شرکت‌های تولیدکننده نمونه‌گیرهای دیجیتال توصیه می‌کردند که ریپ‌های آنها را در حد یک چاقی ترام استاندارد کالیبره کنیم، ولی این امر تضمینی برای یکی شدن میزان خنثی بودن نواحی خاکستری سیستم‌های مختلف و بر اساس متریال‌های مختلف نبود. در همین رابطه، چاپخانه‌دارانی که ازCTP استفاده می‌کردند متوجه شدند که تنظیم و ثابت نگه داشتن چاقی ترام به تنهایی باعث اطمینان خنثی بودن نواحی خاکستری و دانسیته خنثی(Neutral density) چاپ نمی‌شود.
در روزگاری که از پلیت و نمونهگیری آنالوگ استفاده می‌کردیم، برای پاسخگویی به درخواست یکی‌شدن چاپ با نمونه، از فیلم یکسان در پروسه چاپ و نمونهگیری استفاده می‌شد. بدین ترتیب هر نوع اشکال در فیلم اثر خود را به طور یکسان در نمونه و چاپ می‌گذاشت و در نتیجه میزان انطباق این دو قابل قبول بود. اما امروز مساله کمی پیچیده‌تر از گذشته است چرا که هر روش تولید خروجی اعم از نمونهگیری و چاپ از مسیر مستقلی برخوردار است و بنابراین با مشکل جدیدی روبرو می‌شویم.
برای حل این مساله از روش قدیمی کالیبره کردن اسکنر خود استفاده میکنیم که راه ساده‌ای برای انطباق چاپ با هر نوع سیستم نمونهگیری و برعکس به شمار می‌رود. تنها مشکل این روش آن است که هر چند خاکستری خنثی و یکدست تن بهتری می‌دهد، ولی چاقی ترام پیش آمده به طور معمول با پیش‌فرض سازندگان نمونه‌گیرها و ماشین‌آلات چاپ تفاوت دارد و در نتیجه همگان به سادگی بر کارآمدی آن صحه نمی‌گذارند.
در سال 2003 کمیته گراکول به این فکر افتاد که داده‌های استاندارد 004DTR خود را که در مورد چاپ رول تجاری بود، بهبود بخشد و تصمیم گرفت که روش جدید را آزمایش کند. این کمیته ابتدا از یک مجموعه پلیت کالیبره نشده بر اساس دانسیته‌های استاندارد ISO چاپ گرفت. سپس دو سری پلیت جدید یکی بر اساس چاقی ترام متداول و دومی را بر اساس منحنی از پیش تعریف شده دانسیته چاپ(NPDC) و بر اساس عامل خاکستری خنثی تولید کرد. جای تعجب نبود که روش استفاده از عامل خاکستری پیروز شد.
گراکول به این فرایند جدید نام G7 داد.G به نمایندگی از کلمه gray (به معنای خاکستری) و 7 به نمایندگی از 7 مقدار تعیین شده برای مرکب‌های تنپلات در استاندارد 2-12647ISO است.
کمیته SWOP نیز G7 را مورد تایید قرار داده و سرانجام هر دو کمیته گراکول وSWOP ، شاخص چاقی ترام را به رتبه دوم اهمیت سقوط دادند و منحنی‌ها و مشخصات خود را بر روش G7 استوار کردند.
G7 چیست؟
G7 روش جدیدی است برای کالیبره کردن و کنترل فرآیند چاپ چهار رنگ است . در این روش به جای اندازه‌گیری نوارهای رنگ متناظر با هر یک از چهار رنگ، تنها به اندازه‌گیری دو نوار خاکستری بسنده می‌شود که یکی تنها توسط مرکب مشکی خالص چاپ شده است و دیگری بر اساس نسبت‌های خالصی از رنگ‌های CMY این نوارهای کنترل بر اساس مقادیر دانسیته خنثی
(Neutral density value) اندازه‌گیری می‌شوند.
میزان خنثی بودن خاکستری یا در مرحله چاپ و یا با استفاده از RIP تنظیم می‌شود. چاپخانه‌ها یا واحدهای پیش از چاپ به چهار دلیل بهتر است که از G7 استفاده کنند:
1) کالیبره کردن ماشین چاپ به گونه‌ای که بتوان به یک خاکستری ثابت و یکسان رسید.
2) کالیبره کردن یک سیستم نمونهگیری به گونه‌ای که بتوان به یک خاکستری ثابت و یکسان رسید.
3) کنترل شرایط چاپ یک ماشین چاپ به گونه‌ای که از یک چاپ به چاپ دیگر نتایج تغییر نکند.
4) کنترل شرایط نمونهگیری یک نمونه‌گیر به گونه‌ای که از یک چاپ به چاپ دیگر نتایج تغییر نکند.
حسن استفاده اصلی G7 رسیدن به یکدستی بیشتر نسبت به روش متداول اندازه‌گیری و کنترل چاقی ترام است . به عبارت دیگر چاقی ترام عامل کافی برای کنترل ظاهر یک کار چاپی نیست، چرا که در این روش به عوامل دیگری نظیر فام مرکب (Ink hue) ، ضخامت لایه مرکب و هم‌پوشانی توجه نمی‌شود.
فایده G7 در استانداردهای چاپ
G7 شامل پیشنهاداتی است که با رعایت آنها از طرف استانداردها و مشخصات جدید چاپ به درجه‌ای از مشترکات ظاهری خواهیم رسید. تمامی استانداردهای فنی چاپ که سازگار با G7 باشد، از نظر ظاهر خاکستری ما را به یک نتیجه هدایت خواهند کرد. معنای این جمله آن است که هر چند کیفیت چاپ روزنامه یا چاپ تجاری یکسان نیست، ولی اگر یک فایل CMYK که با مشخصات G7 تهیه شده است، به طور تصادفی به جای روزنامه با روش چاپ تجاری یا برعکس چاپ شود، تقریبا به نتایج قابل قبولی خواهیم رسید و اگرچه ممکن است ایده‌آل نباشد ولی حداقل از نظر میزان خنثی بودن خاکستری و کنتراست قابل قبول است. در مواقعی که منشاCMYK روشن نیست چنین خاصیتی بسیار مفید به نظر می‌رسد.
نسخه 2006 استاندارد SWOP و نسخه 2006 گراکول اولین استانداردهای چاپ در تاریخ هستند که به قصد قبلی از ظاهر خاکستری یکسان تبعیت می‌کنند و مشتریانی که تجربه کار را با این استانداردها دارند، اذعان می‌دارند که با خیال راحت‌تری می‌توانند فایل‌های یکسانی را برای اهداف چاپی مختلف به‌کار گیرند، نمونهگیری منطبق‌تری دارند و ماشین چاپ‌های آنها سریع‌تر به حالت تنظیم می‌رسند.
دانستن چه چیزی لازم است؟
اصل روش G7 در مورد هر نوع روش چاپ CMYK قابل اعمال است، اما در مورد چاپ فلکسو برای رسیدن به ترام‌های خیلی ریز مستلزم کمی تغییر است و لازم است که مشخصات مرکب این استاندارد را بر اساس فلکسو تنظیم کنیم چرا که مشخصات اصلی استاندارد G7 بر اساس مرکب‌های افست است. مهم‌ترین چیزی که درباره G7 باید دانست آن است که G7 معجزه نمی‌کند و قادر به کنترل فرایندهای بی‌ثبات نیست و نبود فرایندهای رسمی کنترل کیفیت را جبران نمی‌کند. اگر چاپخانه هر روز یک جور چاپ کند و اگر چاپخانه نتواند خصوصیات کاغذ مورد استفاده را بدست آورد استفاده از G7 نتیجه چندانی نخواهد داشت. به یاد داشته باشید که کالیبراسیون G7 به روش ساخت خاکستری یک سیستم چاپی توجه دارد و در حالی که پایه چاپ خوب یک تصویر رنگی، درست چاپ شدن خاکستری است ولی این مساله به عوامل دیگری نظیر فام مرکب (Ink hue)، روپوشانی مرکب‌ها(Ink trapping) ، پشت‌پوشانی مرکب(ink opacity) ، ترتیب چاپ مرکب‌ها(Ink sequence) و وضعیت بستر چاپ‌شونده در جذب مرکب(substrate absorbency) بستگی دارد و کنترل همه این عوامل به ابزار دیگر مدیریت رنگ نظیر پروفیل‌هایICC و کالیبراسیون مبتنی بر G7 بستگی دارد.
ISO و G7
G7 بر استاندارد چاپ 2-12647ISO استوار است.
زمانی که کمیته گراکول برای اولین بار قصد تعریف پایه‌های این استاندارد را داشت ، برای تعریف میزان خنثی بودن نواحی خاکستری و تنالیته، از استاندارد 2-12647ISO استفاده کرد. متاسفانه در استاندارد ISO برای مفهوم کنتراست تن (Tonal contrast) و خاکستری خنثی (Neutral gray)تعریف مشخصی وجود نداشت و بدین لحاظ تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شد تا این نقاط مبهم را روشن کند. در این تحقیقات تجربی، گزینه‌های اتخاذ شده نه تنها در محدوده مجازISO بود، بلکه با چاپ‌های انجام شده در نقاط مختلف دنیا که بر اساس تکنولوژیCTP و کاغذهای تعریف شده در استانداردISO انجام شده بود، همخوانی داشت.
تطابق رنگ میان پروف و چاپ
G7 مشخصه‌ای است هم برای نمونهگیری هم برای چاپ. در G7 برای میزان خنثایی خاکستری و مرکب از منحنی‌های یکسانی برای چاپ و پروف استفاده می‌شود. مادامی که پروف و چاپ هر دو بر اساس G7 کالیبره شده باشند، مطمئن خواهیم بود که تصاویر خاکستری بدون نیاز به مدیریت رنگ اضافی در نمونهگیری و چاپ یکسان خواهند بود. این در حالی است که در روش معمول کنترل به وسیله چاقی ترام به چنین تطابقی نخواهیم رسید.
ویژگی ممتاز دیگر G7، تطابق پروف و چاپ از نظر کنتراست و بالانس نواحی بسیار لطیف و روشن تصویر و تن‌های خنثی است که درصد ترام آنها زیر 10 درصد است و در روش‌های کنترل متداول، معمولا بین چاپ و پروف اختلاف وجود دارد.
پیاده‌سازی G7
برای گنجاندن استاندارد G7 در یک گردش کار چهار مرحله لازم است:
1. کالیبره کردن پروف
2. کالیبره کردن چاپ
3. استفاده از پروفایل‌هایICC پایه G7 در پیش از چاپ
4. کنترل چاپ بر اساس استاندارد G7
کالیبره کردن نمونه‌گیر
هر نمونهگیری که سازگار با استانداردهای جدیدSWOP و گراکول نسخه 2006 باشد با G7 نیز سازگار است. بعضی از نمونه‌‌گیری‌ها را می‌توان با دست‌کاری منحنی‌کالیبراسیونCMYK در ریپ، مستقل از پروفایل‌هایICC یا مدیریت رنگ با 7G سازگار کرد. این مساله در مورد اغلب نمونه‌گیری‌های AM و بعضی از نمونه‌گیری‌های جوهرافشان که با ریپ‌های معمول کار می‌کنند، صدق می‌کند.
اغلب سیستم‌های کنترل از روی مونیتور(Soft proof) بر پایه سیستم مدیریت رنگ و پروفایل مرکب چاپ به تطابق میان مونیتور و چاپ می‌رسند. این سیستم‌ها قادر خواهند بود که با تنظیم سیستم مدیریت رنگ به تطابق لازم در G7 برسند.
کالیبره کردن چاپ
از آنجایی که منحنی تون G7 بر اساس روش چاپ افست تجاری متداول ترسیم شده است، بعضی از چاپخانه‌های افست در استفاده بی‌دردسر از آن موفق بوده و احتیاجی به تنظیم منحنی ریپ ندارند و این در حالی است که بقیه چاپخانه‌ها می‌بایست با استفاده از تجهیزات سخت‌افزاری، کاغذ و ضخامت لایه مرکب تعریف شده درISO و تنظیم دقیق منحنی پلیت به کالیبراسیون قابل قبول در 7G برسند. از آنجایی که تنوع مواد مصرفی و مرکب، ترام و پلیت در فلکسو بسیار زیاد است بنابراین برای هر نوع فلکسو به منحنی پلیت خاصی برای تطابق با G7 نیاز است.
اعمال پروفایل‌های G7 در پیش از چاپ
داشتن نمونه‌گیرها و چاپ منطبق با G7 زمانی به درد می‌خورد که فایل‌های مورد استفاده همگی بر پایه G7 درست شده باشند. در مواقعی که با فایل‌های به دست آمده از عکاسی دیجیتال روبه‌رو هستیم، این سازگاری با تبدیل فایل‌های RGB به فایل‌های CMYK ای که پروفایل اختصاصی آن از چاپ سازگار با G7 به دست آمده و یا به طور پیش‌فرض برای یک روش چاپی خاص تعریف شده باشد به دست می‌آید. پروفایل‌های G7 از قبل برایSWOP وGRACOL موجود است وFTA نوع اختصاصی آن را برای فلکسو ساخته است. در حالی که این پروفایل‌ها برای بیشتر چاپ‌های فلکسو قابل استفاده است ولی اگر از پلیت، مرکب، یا مواد مصرفی خاصی استفاده می‌کنید با استفاده از روش‌های تعریف شده در G7 به پروفایل اختصاصی مناسب خواهید رسید.
کنترل G7
بیشتر نوارهای کنترل مورد استفاده در چاپ و نمونه‌گیرها شامل بخش‌های زیر است که با استفاده از اسپکتروفوتومتر قابل اندازه‌گیری است.
1) مقدار یا دانسیته CIELab چهار رنگ اصلی CMYK و ترکیب دو رنگ آنها
2) دانسیته خنثی یا میزان خنثی بودن خاکستری در ناحیه تن‌های روشن HR
3) دانسیته خنثی یا میزان خنثی بودن خاکستری در ناحیه تن‌های تیرهSC) )
4) دانسیته خنثی یا میزان خنثی بودن خاکستری در ناحیه کنتراست تن‌های روشن HC
HR،HC وSC را می‌توان بر اساس مقادیر CIELab یا هر نوع واحد دیگری که نشان‌دهنده دانسیته CMY باشد اندازه‌گیری کرد. اندازه‌های مورد هدف به نوع مرکب، چاپ و حداکثر دانسیته خنثای قابل چاپ بستگی دارد .
https://www.linkedin.com/in/mohammadreza-mehdizade
09101436763