آب و مرکب؛ الفبای چاپ افست
بررسی سیستم رطوبت‌دهی و مرکب‌دهی در چاپ افست
مبنای چاپ افست تقابل و همراهی آب و مرکب است و تنظیم این دو عامل در حالی که یکی از ابتدایی‌ترین مراحل چاپ است، مهم‌ترین بخش نیز به حساب می‌آید. همچنان که میتوان آن را به تیغ دولبه‌ای تشبیه کرد که با اندک انحرافی می‌تواند باعث باطله شدن و هدر رفتن سرمایه و انرژی شود.تنظیم آب و مرکب از جمله مسایلی است که در چاپخانه‌های ایران بیشتر به شکل تجربی و اکتسابی بوده و کمتر با جنبه علمی و تخصصی آن برخورد شده است.این در حالی است که اگر اپراتور ماشین چاپ با هر یک از این دو عامل (آب و مرکب) به صورت علمی و تخصصی آشنا شده و جزییات کار با آنها را بداند، در هر شرایطی می‌تواند به کیفیت نسبی در چاپ دست یابد.در این گزارش سعی شده است ویژگی‌ها و مشخصه‌های سیستم رطوبت‌دهی و مرکب‌دهی از دیدگاه متخصصان، کارشناسان و چاپکاران مورد بررسی قرار گیرد.
چاپ افست بر اساس سیستم آب و چربی است. سطح پلیت قبل از اندود شدن با مرکب، بایستی با قشر نازکی از آب پوشیده شود. منتها برای انجام این کار، سیستم آب باید دارای ویژگی‌هایی باشد، از جمله: توانایی انتقال یکنواخت آب به روی پلیت، در دسترس بودن سیستم رطوبت‌دهی برای انجام تنظیمات و قابلیت تنظیم میزان تغذیه آب.سیستم آب باید طوری تعبیه شود که اپراتور بتواند به هر نقطه و سطح آب‌دوست، آب مورد نیاز را تغذیه کند تا امولسیون مناسبی به وجود آید. اگر قشر آب به صورت یکنواخت به روی پلیت انتقال پیدا نکند، مشکلات عدیده‌ای را برای چاپ به وجود می‌آورد که میتوان به پرکردگی (مرکب بیشتر از آب باشد) و یا بوری (آب بیشتر از مرکب باشد) اشاره کرد.
قبل از هر چیز برای آب مصرفی بایستی یک سری نکات را به یاد داشت و به درستی آنها را رعایت کرد: میزان دمای آب (حدود 8-7 درجه سانتی‌گراد)، درصد الکل (10 تا 12 درصد)،PH مناسب (5-4) و سختی آب حداکثر.( 005 ppm ) که پس از انجام تنظیمات لازم جهت کنترل آب، تنظیم نوردهای آب از حساسیت بالایی برخوردار است. با قرار دادن نورد در جای مناسب، میتوان قشر یکنواختی از آب را به روی پلیت انتقال داد. اگر مقدار آب تغذیه شده کم یا زیاد شود، می‌تواند برخی از مشکلات چاپی مانند زمینه آوردن و یا کدر شدن کار را ایجاد کند.
در رابطه با داروی آب، استفاده از داروی آب راه‌حلی است برای تنظیمPH که استاندارد میزان مصرف آن در آب حدود 2 تا 3 درصد است. ولی ممکن است این میزان دارو با ماشین چاپ همخوانی نداشته و پس از اندازه‌گیریPH محلول رطوبت‌دهی با وسیله‌ای به نامPH متر، این میزان به 4% هم افزایش یابد تاPH آب برابر با عدد 4 الی 5 باشد.
اجزای تشکیل‌دهنده محلول رطوبت‌دهی
برای داشتن یک کار چاپی خوب 9 الی 10 عامل موثر وجود دارد که یکی از آنها آب است. به طور کلی استفاده از آب در کار چاپ به این دلیل است که مانع رسیدن مرکب به مناطق غیرچاپی شود. اما آب به تنهایی دارای یک سری کم و کاستی‌هایی است که نمی‌تواند این وظیفه را به درستی انجام دهد. بنابراین با افزودن داروی آب سعی در ارتقای عملکرد آن دارند.
یکی از عوامل استفاده از دارو، کاهش کشش سطحی آب است تا بتواند به صورت یکنواخت و کامل سطح پلیت را بپوشاند. از آن گذشته به دلیل سرعت بالای ماشین چاپ و گرمای ایجاد شده در حین کار، آب به سرعت تبخیر می‌شود و نمی‌تواند مانع رسیدن مرکب به سطح غیرچاپی شود. در عین حال مرکب ویسکوزیته (گرانروی) خود را از دست داده و زمانی که شل شد راحت‌تر وارد آب می‌شود. با افزودن الکل علاوه بر کاهش کشش سطحی آب، دمای آن را میتوان در حدمطلوب و به صورت ثابت نگه داشت.
مرکب از مواد چربی‌دار ساخته شده است. در چاپ باید بین مرز مناطق چاپی و غیرچاپی، جنگی میان آب و چربی باشد. میزانPH موجود در آب (درصد اسیدی بودن) رابطه مستقیم با قدرت ضدچربی بودن آب دارد. گفتنی است که هر چه از عدد 7 به سمت صفر پیش رویم، میزان اسیدی بودن آب افزایش می‌یابد و برعکس اگر به سمت 14 حرکت کنیم، محلولی قلیایی خواهیم داشت. با تنظیم میزانPH میتوان مرز میان مناطق چاپی و غیرچاپی را نگه داشت. همچنین با افزودن دارو، قدرت چسبندگی آب را افزایش می‌دهیم تا به سطوح غیرتصویردار به خوبی بچسبد و مانع رسیدن مرکب به آن شود. حد استانداردPH آب در چاپ، حدود 4 الی 5 است.
در حال حاضر برای داشتن یک محلول رطوبتی کارآمد باید دارو و الکل هر کدام به طور جداگانه به آب اضافه شود. البته در ماشین‌های جدید چاپ، یخچال ماشین عمل مخلوط کردن این سه عامل با درصد مشخص را انجام می‌دهد. منتها باید در نگهداری یخچال و سرویس آن دقت لازم را به خرج داد.مه میزان داروی مناسب در محلول رطوبت‌دهی را که بر اساس محاسباتی در کارخانجات تولیدی انجام گرفته 2 تا 3 درصد بیان می‌کنند و به این نکته اشاره می‌کنند که این مقدار در شرایط معمولی جوابگو است، به این معنا که اگر هر یک از شرایط محیط فرق کند، میزان مصرف دارو هم به همان نسبت باید کم و زیاد شود. به طور مثال در زمستان به دلیل سرمای هوا و کاهش بخار آب، مقدار آب مصرفی و داروی آب کمتر خواهد بود. اما در تابستان این میزان افزایش پیدا می‌کند تا آب بیشتری به ماشین تغذیه شود. استفاده آب بیشتر به معنای مصرف داروی بیشتر نیز هست. نکته‌ای که باید به یاد داشت این است که در همه شرایط باید درصد داروی آب ثابت باشد.
آب به تنهایی جوابگوی نیاز چاپ نیست
از آنجا که رفتار آب روی پلیت، ممکن است تحت تاثیر مشخصات فنی پلیت‌های مختلف، اندکی تفاوت داشته باشد، موضوع آب و مرکب را از این نقطه نظر مطرح میکنیم.
بیشترین سهم محلول رطوبت‌دهی را به آب نسبت می‌دهند : به منظور افزایش بعضی از خصیصه‌های آب- برای این‌که قابل استفاده در چاپ باشد- برخی افزودنی‌ها به آن اضافه می‌شود. یکی از این افزودنی‌ها، اسید است که بر قابلیت امولسیون و واکنش آب و مرکب تاثیرگذار است. اسیدهایی که برای ساخت داروی آب به کار می‌روند، اسیدهای ضعیفی مثل اسید فسفریک و یا سیتریک هستند. وجود اسید سیتریک در محلول رطوبت‌دهی باعث فعال شدن صمغ عربی داخل محلول می‌شود. این صمغ که به دلیل محافظت از سطح چاپ نشونده مورد استفاده قرار می‌گیرد، در محیط اسیدی واکنش انجام داده و تبدیل به اسید عربی می‌شود. این اسید با اکسیدهای فلزی (آلومینیوم) روی سطح پلیت واکنش انجام داده و به این نحو سطح غیرچاپی را از نفوذ مرکب محافظت می‌کند.
اما در مورد نکاتی که باید به هنگام استفاده از اسید در داروی آب دقت داشت، هر چه میزان اسید به سمت قلیایی شدن پیش رود، در چاپ با پدیده‌ای به نام سایه زدن مواجه خواهیم شد. همچنین اگر میزان اسید زیاد شود، کار چاپی به اصطلاح دچار مشکل کوری می‌شود. به این معنا که به مناطق چاپی مرکب کافی نمی‌رسد و در نتیجه چاپی انجام نمی‌گیرد. از آن گذشته با افزایش اسید محلول- به دلیل خاصیت خورندگی اسید- امکان آسیب رسیدن به فلز پلیت و حتی ژلاتین روی آن وجود دارد. در نتیجه حاشیه و مناطق مرزی سطوح چاپ شونده همگی از بین رفته و تصویر کوچک‌تری چاپ می‌شود. در این مورد اگر تصویر چاپی تک رنگ و تنپلات باشد، حاشیه تصاویر و نوشته‌ها رنجه رنجه خواهد شد.>
تنظیم آب برای کارهای تنپلات و ترامه متفاوت است. کنترل تعادل آب و مرکب در کارهای چاپی ترامه بسی مشکل‌تر از کارهای تخت و تنپلات است. در تصاویر رنگی، ترام‌ها نقاطی هستند که تصویر را می‌سازند و به طور کامل سطح را نمی‌پوشانند. بدین شکل نقاط چاپ‌شونده و چاپ نشونده با هم در تداخل هستند، بنابراین نسبت به کارهای تنپلات و خطی که مرز مشخصی دارند، نیاز به دقت بیشتری است.
از دیگر افزودنی‌های داروی آب، محلول بافر است که میزانPH را ثابت نگه می‌دارد.
آبی که برای چاپ در نظر گرفته می‌شود، در مناطق متفاوت دارای کیفیت و سختی متغیری است.
این سختی برای چاپ مناسب است اما میزان آن نباید از حد مجاز افزایش یابد، چرا که می‌تواند برPH آب تاثیرگذاشته و آن را خنثی کند. سختی مناسب برای کارهای چاپی نباید بیش از 005 ppm (میلی‌گرم بر لیتر) باشد.
اگر سختی آب از میزان متعارف بیشتر شود چاره‌ای جز استفاده از سختی‌گیر آب و یا مصرف آبی جداگانه که میزان سختی آن گرفته شده باشد، نیست.
سختی آب را با الکل و داروی آب کنترل میکنیم و میزان آن را از روی کار چاپ شده تشخیص می‌دهیم. با افزودن الکل و داروی آب، ملکول آب شکسته می‌شود و در نهایت چاپ شفاف‌تری انجام می‌گیرد. ابزار دقیق جهت درآوردن درصد داروی آب و الکل به نسبت آب نیز وجود دارد.
در ادامه به ضدکف‌ها هم اشاره میکنیم: زمانی که محلول رطوبت‌دهی از منبع اصلی به داخل حوضچه آب منتقل می‌شود، ممکن است کف کند. نکته‌ای که باید به یاد داشت ناخالص نبودن این ضدکف‌هاست، چرا که بر میزان تولید کف کمک می‌کند. ترکیبات ضد جلبک از دیگر موادی است که به خاطر جلوگیری از فاسد شدن و گندیده شدن آب، به دارو اضافه می‌شود.گفتنی است که در حال حاضر داروی آب به عنوان یک محلول ترکیبی به آب اضافه می‌شود که علاوه بر کاهش هزینه‌ها نسبت به گذشته- که هر یک از اجزا به طور جداگانه اضافه می‌شد- نیاز چاپکار را به داشتن اطلاعات فنی و تخصصی در هنگام کار کاهش داده است.
میزان داروی آب باید حساب شده باشد
برای این‌که هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده محلول رطوبت‌دهی بتواند وظیفه خود را به درستی انجام دهد، می‌بایست درصد مشخصی از هر کدام مورد استفاده قرار گیرد. میزان هر یک از مواد افزودنی در آب اگرچه با اندازه‌گیری و اعداد، ارقام قابل استنادتر است اما در چاپخانه‌های ایران روش تجربی به هر روش دیگری ترجیح داده می‌شود. به طوری میزان کافی بودن یا زیادی سختی آب را از نمونه چاپی تشخیص می‌دهند. سختی آب را با اضافه کردن الکل مهار میکنیم. اگر در کار پرکردگی و سیاه شدگی داشته باشیم، به این معناست که سختی آب بالاست و آب به خوبی روی نوردها نمی‌نشیند. البته باید در نظر داشت که میزان الکل بیش از حد نیاز نباشد چرا که می‌تواند علاوه بر آسیب رساندن به نورد، پلیت و لاستیک و نیز لعاب کاغذ را کنده و باعث رسوب این مواد بر روی نوردها شود.
راه تشخیص کم بودن داروی آب، پایین آمدن وضوح چاپ است. درباره تعادل آب و مرکب باید گفت : اگر میزان آب تغذیه شده بیش از مرکب باشد باعث ایجاد شستگی در کار شده و به صورت برفکی شدن کار چاپی ظاهر می‌شود. برعکس اگر میزان مرکب بیش از آب باشد، مرکب به اصطلاح روی پلیت دلمه می‌بندد و باعث پر شدن ترام‌ها و سیاه شدن کار می‌شود. این‌ها همه مواردی است که طی تجربه به دست می‌آید. در اکثر چاپخانه‌ها مواردی مثل الکل یاPH برحسب تجربه و یا با به‌کارگیری از وسایل آزمایشگاهی (مثل کاغذ تورنسل) مورد سنجش قرار می‌گیرد.
نکته‌ای که در این مرحله باید به آن توجه کرد طول عمر این کاغذهاست. کاغذهایPH متر طول عمر دارند و بیشتر از چند ماه نمی‌توان از آنها استفاده کرد. این کاغذها، کاغذهای معمولی هستند که با مواد شیمیایی پوشیده شده و به مرور زمان به دلیل خشکی هوا، رطوبت و حرارت تجزیه می‌شوند و دیگر نمی‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
ناشناخته‌های دنیای آب و مرکب
علاوه بر الکل وPH که همگی چاپخانه‌ها یا به صورت تجربی یا علمی آن را می‌سنجند، فاکتورهای دیگری هم در کیفیت آب مصرفی دخیل است که در حال حاضر نه تنها اندازه نگرفتن آن بلکه نشنیدن و نشناختن آن هم جای تعجب ندارد.
یکی از این موارد رسانایی یا میزان هدایت آب(conductivity) است. برای سنجش داروی آب دو فاکتور مهم وجود دارد که بایستی در هر بار مصرف آب اندازه‌گیری شود. یکی میزانPH آب است و دیگری هدایت الکترولیتی آب که با هدایت‌سنج کنترل می‌شود. هدایت الکترولیتی به معنای مقدار یون‌هایی است که در داخل آب وجود دارد که می‌تواند ناشی از داروی مصرفی و یا وجود هر جسم خارجی در آب باشد. هدایت اگر از حد مطلوب بالاتر باشد به این معناست که محلول رطوبت‌دهی آلوده است و بایستی تعویض شود و اگر از حد مطلوب کمتر باشد به معنای رقیق شدن صمغ موجود در داروی آب است و چاره آن بالا بردن درصد داروست.
یکی دیگر از مسایلی که اغلب در کتاب‌های تخصصی و مجامع علمی مطرح می‌شود و در مقابل اغلب چاپخانه‌داران اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند، بحث امولسیون شدن مرکب است.تشکیل امولسیون در مرکب و یا روی نوردهای مرکب در یک ماشین افست امری طبیعی است که در اثر مخلوط شدن دو مایع- ظاهرا غیرقابل حل در یکدیگر- به وجود می‌آید. این پدیده به علت شرایط مکانیکی خاصی در اثر برخورد دو مایع با یکدیگر (مثل آب و مرکب) حاصل می‌شود. سیستم چاپ افست بر اصل جدایی آب و چربی است و این دو هیچ‌گاه با هم ترکیب نمی‌شوند. مگر این‌که با اضافه شدن یک ماده امولسیفایر در محلول رطوبت‌دهی و یا مرکب، این دو ماده با یکدیگر واکنش انجام دهند.
در فرآیند چاپ نبایستی امولسیون به وجود آید چرا که در این شکل مرکب و آب با یکدیگر به طول کامل ترکیب شده و در مناطق غیرچاپی که نباید مرکبی وجود داشته باشد، هاله‌ای کمرنگ و بسیار روشن از فام مرکب دیده می‌شود.امولسیون زمانی در چاپ به وجود می‌آید که تولیدکننده به طور ناخودآگاه مواد امولسیفایر را وارد فرمول خود کرده که در این صورت به جای تقابل آب و چربی، مخلوط شدن آب و چربی را خواهیم داشت.
همچنین زمانی که چاپکار بدون اطلاع موادی را به دارو می‌افزاید یا از مواد مصرفی غیرمرغوبی مثل کاغذ مواد امولسیفایری وارد مرکب یا محلول آب شده، امولسیون پدید می‌آید.راه چاره امولسیون آب و مرکب را در وهله نخست شناسایی عوامل مشکل‌زا و سپس تعویض مواد نامناسب می‌داند.
از نظر تئوری آب و جوهر نباید با هم واکنشی داشته باشند. اما در چاپ لازم است که این دو ماده با هم ترکیب شوند. از نظر شیمیایی اگر چربی به شکل قطره‌های ریزی درآید، قابلیت حل شدن در آب را داراست که به آن امولسیون می‌گویند و نمونه بارز آن شیر است.زمانی که آب به روی پلیت منتقل می‌شود، تمایل بیشتری دارد که روی نواحی غیرچاپی را بپوشاند اما این بدان معنا نیست که قطرات آب روی نواحی چاپی قرار نمی‌گیرند. آب بر روی تمامی نواحی پلیت قرار می‌گیرد، ولی نحوه قرار گرفتنشان با یکدیگر متفاوت است.
اگر فرض بر این داشته باشیم که امولسیونی در چاپ صورت نگیرد و مرکب نتواند قطرات آب را جذب خود کند، مرکب به مناطق تصویردار نمی‌رسد و در نتیجه در چاپ با پدیده کوری (چاپ نشدن قسمت‌های تصویردار) رو به رو خواهیم شد.همخوانی فرمولاسیون آب و مرکب در این مورد نکته‌ای است که باید به یاد داشت.
اگر میزان امولسیون شدن آب و مرکب از حد مجاز تجاوز کند می‌تواند به عنوان مشکل چاپی مطرح شود. اگر میزان امولسیفای شدن بیش از حد باشد و مرکب آب بیشتری را به خود بگیرد از لحاظ خواص فیزیکی دچار مشکل شده و گرانروی آن کاهش می‌یابد. در نتیجه مرکب شفافیت خود را از دست می‌دهد و چاپ نهایی کمرنگ می‌شود.
در بعضی موارد میتوان امولسیفای شدن را باPH کنترل کرد. با افزایشPH آب، دارو اسیدی‌تر شده و میل کمتری به امولسیون دارد. به عبارتی تقابل بین آب و مرکب افزایش می‌یابد. البته باید یادآور شد که اسید بیش از حد می‌تواند به فلز پلیت و ژلاتین آن آسیب برساند.
دما، رطوبت؛ تاثیرگذار بر سیستم آب و مرکب
شرایط و ویژگی‌های محیط چاپخانه همان‌طور که بر کل پروسه چاپ تاثیرگذار است، بر سیستم آب و مرکب بی‌تاثیر نیست و عدم توجه به آن می‌تواند بر کیفیت هر کدام از این عوامل اثر سوء بگذارد.
در پاسخ به این سوال که آیا شرایط محیطی چاپخانه مثل دما و رطوبت می‌تواند در تنظیم آب و مرکب اثرگذار باشد،شرایط محیطی به صورت مستقیم تاثیری بر روی آب و مرکب نمی‌گذارد.
اما دمای چاپخانه مساله مهمی است : در روزهای گرم تابستان مصرف آب بسیار افزایش پیدا می‌کند. دمای یخچال که همان آب سردکن ماشین است به طور استاندارد 8 درجه سانتی‌گراد است. این میزان در تابستان به 13 الی 14 درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد. یعنی حدود 5/1 برابر دمای چاپخانه که باعث می‌شود مصرف آب و الکل افزایش یابد.استاندارد رطوبت در تابستان حدود 18% است که هر چه از این میزان به سمت مثبت و منفی پیش رود آثار منفی بر روی کار چاپی دارد. البته بیشترین خسارت در مورد کاغذ است که با افزایش رطوبت دیگر مرکب به خود نمی‌گیرد و روی هم خوردگی پیش نمی‌آید.رطوبت زیاد در محیط باعث دلمه بستن مرکب می‌شود، چرا که آب دیگر قدرت شستن مرکب از روی پلیت را ندارد و باعث می‌شود مرکب اضافه بر روی سطح پلیت باقی مانده و ایجاد پرکردگی و یا سیاه کردگی کند.
نکته‌ای میتوان به آن اشاره کرد عدم برخورد مستقیم هوای گرم و سرد با ماشین چاپ است. اگر باد سرد و گرم به طور مستقیم با پلیت در تماس باشد، آن قسمت یا دچار سیاه شدگی می‌شود و یا مرکب را از روی سطح پلیت می‌شوید.
تاثیر شرایط محیطی را بر روی ویسکوزیته مرکب موثر است : با گرم شدن محیط، پدیده شل شدن مرکب ایجاد می‌شود و در چاپ پرکردگی پیش می‌آید. رطوبت زیاد نیز باعث عدم خشک شدن مرکب بعد از چاپ شده که باعث ایجاد پدیده rub off می‌شود. هر یک درجه افزایش دمای محیط، باعث می‌شود ویسکوزیته مرکب 10% کاهش یابد و در نهایت منجر به افت کیفیت مرکب شود. در تابستان به دلیل گرمای زیاد، میزان پخش شدن مرکب بر روی پلیت افزایش پیدا می‌کند. چاپکار بدون توجه میزان داروی آب را زیاد می‌کند تا به واسطه اسید، چربی مرکب را از روی پلیت بشوید که این خود باعث افت کیفیت می‌شود. در صورتی که تنها راه چاره، تنظیم دما و درصد رطوبت هوای سالن کار است که می‌بایست بین 22 تا 26 درجه سانتی‌گراد دما و 50% رطوبت باشد. افزایش دما می‌تواند باعث افزایش سرعت در واکنش‌های تخریبی مانند رشد عملکرد جلبک‌ها و همچنین تسریع تبخیر آب شود.
داروی آب هم همانند مابقی محصولات شیمیایی بسته به زمان ساخت محصول کیفیت‌های متفاوتی دارد. تاریخ مصرف داروی آب را حدود 5 سال معرفی می‌کنند. اما زمان مناسب برای استفاده همان حداکثر دو سال پس از تولید است. هر چه به طول عمر دارو افزوده شود قدرت و خاصیت دارو کم‌توان‌تر شده و دیگر به میزان 2% جوابگو نیست.در مورد شرایط نگهداری دارو به نکاتی باید اشاره کرد: که در صورت رعایت آنها میتوان تا 7 سال دارو را مورد مصرف قرار داد. نگهداری در ظروف یکدست سفید پلی اتیلنی، عدم قرارگیری زیر تابش مستقیم نور خورشید، قرار نگرفتن در محیطی که حرارت و سرمای آن متعادل نیست، از جمله این نکات است.
سیستم متفاوت، عملکرد متفاوت
نوع سیستم رطوبت‌دهی نیز می‌تواند بر چگونگی عملکرد آب و تغذیه آن اثر بگذارد. در ایران ماشین‌های چاپ از نظر سیستم رطوبت‌دهی به دو قسمت پارچه نورد و آلکالر تقسیم می‌شوند. علوی با بیان این موضوع صحبت خود را در مورد تفاوت داروی آب و سیستم‌های رطوبت‌دهی آغاز می‌کند و ادامه می‌دهد: <در سیستم آب پارچه، برای رطوبت‌رسانی به پلیت فقط از آب استفاده می‌شود و امولسیون آب و مرکب از این طریق صورت می‌گیرد. اما در سیستم آلکالر محلول رطوبت‌دهی که شامل آب، الکل و داروی آب است، این امولسیون را ایجاد می‌کند.
تفاوت بین سیستم آب پارچه و آلکالر در تصاویر چاپی متفاوت است. در آب پارچه تصویری که چاپ می‌شود دارای گوشه‌های رنجه‌رنجه شده است، چرا که امولسیون دقیق صورت نمی‌گیرد. اما در سیستم آلکالر به دلیل امولسیون دقیقی که به خاطر محلول رطوبت‌دهی ایجاد می‌شود، کارهای چاپی از کیفیت بالایی برخوردارند. مشکل اساسی که در سیستم آب پارچه وجود دارد، پرزدهی روکش پارچه‌ای نورد است. پرزهای پارچه از طریق نورد وارد تشتک‌های آب و مرکب شده و سپس روی کار چاپی منتقل می‌شوند و کیفیت کار چاپی را کاهش می‌دهند. البته راه‌حل آن شستن نوردها با محلول آب داغ یا محلولی آغشته به مواد تمیزکننده (گلیسرین) است.
اگر تعادل به‌هم بخورد...
آشنایی با هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده محلول رطوبت‌دهی و تنظیم هر یک از آنها بسته به شرایط و نوع نیاز زمانی می‌تواند در چاپ ارزشمند باشد که با مرکب مصرفی تعادلی پایدار برقرار سازد. اهمیت برقراری تعادل میان این دو تا به حدی است که با کمی انحراف می‌تواند مشکلات چاپی را پدید آورد و به طور مستقیم باعث افت کیفیت کار نهایی شود.یکی از مسایل بسیار پراهمیت تنظیم آب و مرکب، همخوانی و سازگاری آنها با هم است.
اگر تعادل آب و مرکب به هم بخورد، دو حالت پیش می‌آید. نخست زمانی است که میزان مرکب بیشتر از آب است که در نهایت چاپی پررنگ یا به اصطلاح سیاه کردگی پیش می‌آید. حالت دیگر زمانی اتفاق می‌افتد که میزان آب بیشتر از مرکب باشد که نتیجه آن چاپ کمرنگ یا بورشدگی است.در ضمن باید افزود اگر مقدار دارو در آب کم باشد، باعث کاهش توانایی و مقاومت آب در مقابل مرکب شده و مرکب به نواحی غیرچاپی نفوذ می‌کند و به این نفوذ به اصطلاح catch- up می‌گویند.
به طور کلی به هم خوردن تعادل آب و مرکب می‌تواند به خاطر دلایلی چون: مراقبت نکردن صحیح از نوردهای فرم مرکب و آب، شیشه‌ای شدن نورد، فرمولاسیون نادرست مرکب، غلظت نامناسب آب و دارو و غلظت زیاد مرکب باشد.
https://www.linkedin.com/in/mohammadreza-mehdizade
09101436763