ایوب نام غاری است که نقش زیارتگاهی دارد و درکوهی به همین نام در 7 کیلومتری جنوب شهر دهج ،از توابع شهرستان شهربابک،واقع شده است .منشا این غار گدازه های آتشفشانیست و در بررسی های باستان شناسان،مسکن و محل استقرار انسانها در گذشته بوده.آثار دوران اشکانی به راحتی در این غار دیده میشود.این غار از اواخر فصل بهار که هوابه تدریج گرم می شودتا پایان تابستان که هوا به تریج خنک می شود با عظمت وشکوه خاص خود پذیرای دوستداران طبیعت ومشتاقان خود ازشهرها وروستاهای همجوار خود برای تقریح وزیارت می شود .همین نکته باعث شده تا درمحیط طبیعی وفرهنگی واقتصادی شهر دهج وآبادیهای تابع آن اثرات مثبت ومنفی زیادی داشته باشد.
هرساله تعداد زیادی ازمردم شهرهای اطراف نظیر: انار،شهربابک ، رفسنجان ، کرمان ، سیرجان ، یزد ، مهریز، هرات ، مروست ، خبر،جوزم و دیگر مناطق بنا به اعتقادشان برای زیارت این غار در این فصل به این منطقه مسافرت می کنند.اعتقاد براین است که حضرت ایوب مدتی در اینجا زندگی نموده که امروزه اثر آن به صورت رد پای آن حضرت برسینه صخره ای غار برجای مانده است.
کوه ایوب که غار ایوب در آن قرار دارد در جنوبشرقی شهر دهج با ارتفاع حدود 3368 متر در منطقه کوهستانی دهج که جزو کوههای رشته مرکزی ایران است قرار دارد.ساختارسنگ شناسی این کوه از نوع داسیت – آندزیت مربوط به عهد پلیو – پلیستوسن ازدوره های زمین شناسی است .این نوع از جنس سنگها بیانگر آذرین بودن آنها است .
مشخصات غار ایوب: دهانه بسیاربزرگ غار (حدود 60 متر در 80 متر ) درنیمه های کوه درارتفاعی بالا قرار دارد .درگوشه ای از دیواره شرقی واز سقف شریان باریکی از آب سال های سال دست نوازشش را بر سینه سخت سنگ سائیده واز آن صخره ای لعل با ظرافتی بی نظیر بوجود آورده است .درپای این دیواره حوضچه ای کوچک قرار دارد که این آب درآن جمع می گردد .آبی بس خنک وگورا به خصوص برای تشنگانی که خسته ازکوه پیمایی به این مکان می رسند .با نوشیدن جرعه ای از این آب خستگی راه را از تن بیرون می نمایند.
کمی بالاتردرسمت حوضچه جایگاهی هموار وصافی قرار دارد که درمرکز آن چاله کوچک هاونگ مانندی وجود دارد به نام هاونگ آرزو معروف است .اعتقاد براین است که اگر آرزومندی نیت نموده وقطعه ای سنگ را در داخل آن پرتاب نماید، اگر سنگ بعد از برخورد مستقیم به بالا وخارج از هاونگ پرتاب شد ، آرزوی نیت شده برآورده خواهد شد.
درسمت جنوبغربی غار در دل دیواره نازکی ازصخره سوراخی دایره مانند با قطر کمی وجود دارد که به سوراخ حلال و حرام مشهور است .مشهوراست که فقط حلال زاده ها می توانند از آن عبور کنند. بدین گونه که شخص با سر وبه صورت خوابیده سعی می کند از آن عبور کند .
دربین دومکان فوق (حوضچه و سوراخ حلال وحرام) جایگاههایی برای نشستن واستراحت زائرین خسته است که منزلگاه نامیده می شود .دراین مکانها محل استراحت ، نماز گذاردن ، نهار وشام خوردن است .البته در زمانهای نه چندان دور بیشتر برای اتراق شبانه استفاده می شد ولی امروزه این کارکرد منزل گاه رو به تضعیف است .امروزه بیشتر برای استراحت کوتاه مدت وعبادات استفاده می شود .
حدود ۱۵۰ متر بالاتر از منزلگاه زیارتگاه وجایگاه بچه مهتابی ها قراردارد.درمحل زیارتگاه محلی گودشده شبیه به ردپای انسانی با فیزیک بدنی قوی وجود دارد که آن را منتسب به حضرت ایوب می کنند .به واقع عامل جذب معتقدین به این همین مکان است. برای رسیدن به جایگاه زیارت نردبان نصب شده که زائر از آن بالا می رود وزیارت می نماید .در مقابل آن جایگاهی برای نماز گذاردن است که ۲یا ۳ نفر همزمان می توانند در آن نماز بگذارند .درارتفاعی پائین تر ازاین جایگاه درسمت راست (غرب آن ) محلی است که گفته می شود شبهای جمعه تعدادی کودک که به بچه مهتابی معروفند قران می خوانند وافراد معتقد می توانند بشنوند.
درسمت راست ورودی غار درارتفاع دیواره قسمتی توخالی است که بایستی با نردبان به آن دست یافت .یاغیان درزمانهای دوردر جلوی آن دیواری ساخته بودند که انها را در مقابل دشمنان ورقبایشان وسرما وگرما محفوظ نگه می داشت .
درپایین کوه که نقطه آغاز صعود به غار است سنگ بسیاربزرگی وجود دارد که به سنگ بارانداز معروف است .زیرا زائرین می توا نند با وسایل حمل ونقل قدیمی یامدرن فقط تا کنار این سنگ بیایند وبقیه راه را مجبورند پیاده طی کنندتا به مقصود خود برسندکه چیزی حدود یک ساعت زمان می برد. لذا دراینجا باربنه خودرا پایین آورده واتراق می کنند.افرادی که بهر علت نمی توانند بالا بروند در همین مکان می مانند به همین دلیل این سنگ به بار انداز معروف است .