امام سجاد (ع) از دیدگاه اهل بیت (علیهم السلام)

 
1. حضرت پیامبر خاتم، محمد (صلی الله علیه و آله)
روزی پیامبر خدا (ص) در ضمن سخنانی فرمودند : «ای مردم! بعد از رحلت من، ولایت علی (ع) بر شما از ولایت شما بر خودتان بیشتر است. بعد از شهادت علی، ولایت فرزندم حسن، بعد از شهادت او، ولایت فرزندم، حسین، و بعد از شهادت او، ولایت فرزندم، علی بن الحسین بر شما از ولایت شما بر خودتان بیشتر است.»
آن گاه رو به امیرالمؤمنین (ع) کردند و فرمودند: «ای علی، تو او را خواهی دید. پس سلام مرا به وی برسان. هنگامی که او به شهادت برسد، ولایت فرزندم محمد باقر بر مومنان از ولایت خودشان بر خودشان بیشتر است. تو، ای حسین، او را خواهی دید. پس سلام مرا به او برسان.» (1)
 
2. حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع)
زمانی که شهربانو، مادر امام سجاد (ع) در بازار برده فروشان بود، امام علی (ع)، ضمن پاسداشت آن بانوی کریمه، به امام حسین (ع) فرمودند: «این دختر را نیکو نگه دار. به زودى فرزندى برایت مى‏ آورد که در زمان خودش پس از تو بهترین فرد روى زمین است، این دختر مادر پیشوایان پاک است.» (2)
 
3. حضرت سیدالشهداء، حسین (ع)
عبید الله بن عبد الله بن عتبه گفت خدمت حضرت امام حسین (ع) بودم که على بن الحسین وارد شد. او را پیش خواند و محکم در آغوش گرفت و پیشانى ‏اش را بوسید و فرمود: «پدرم به فدایت! چقدر خوشبو و خوش خلقى.» (3)
 
4. حضرت باقرالعلوم، محمد بن علی (ع)
شاید بیشترین حجم روایات رسیده درباره ی حضرت زین العابدین (ع)، از زبان پسرشان، حضرت باقر (ع) نقل شده است. برای نمونه به 2 مورد اشاره می کنیم:
- روزى امام محمد باقر (ع)، خدمت پدر رسیدند و دیدند از عبادت به جایى رسیده است که هیچ کس چنان نشده. رنگش از بیدار ماندن و کم خوابی، زرد شده، چشمهایش از گریه قرمز شده، پیشانى ‏اش پینه بسته و بینی اش از سجده فرو رفته، دو ساق پایش از ایستادن در نماز ورم کرده بود. حضرت باقر (ع) فرمودند: «وقتى پدرم را با این حالت دیدم، نتوانستم خود را نگه دارم. از دلسوزی به حال پدرم، به گریه افتادم. در آن موقع پدرم در اندیشه بود. مختصرى که از ورود من گذشت متوجه من شده، فرمود: «پسرم یکى از این صحیفه‏ ها را که در آن عبادت على بن ابى طالب است بده»، تقدیمش کردم. مختصرى خواند. از ناراحتى روى زمین گذاشت، فرمود: «چه کسى قدرت دارد که چون على بن ابى طالب خدا را پرستش کند؟» (4)

- حضرت باقر (ع) فرمودند: «پدرم على بن الحسین، هنگام وفات مرا در آغوش گرفت و فرمود:"پسرم به تو وصیتى می کنم که پدرم هنگام وفات به من نمود. از جمله سفارشى که نمود این بود که فرمود: یا بنى ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا الا الله‏ (بترس از اینکه ستم روا دارى به کسى که جز خدا ناصرى ندارد.) (5)
 
5. حضرت صادق، جعفر بن محمد (ع)
امام صادق (ع) فرمودند: «حضرت زین العابدین هر وقت ماه رمضان می شد، به جز دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر سخنی نمی گفت. پس از افطار عرض می کرد: "بار الها! اگر بخواهى بیامرزى مى‏ آمرزى.» (6)

همچنین فرمودند: «على بن الحسین، هر وقت خطبه عقد را می خواند، خیلى مختصر و کوتاه اجرا می کرد. بر سر سفره ی غذا بلافاصله می گفت: "الحمد لله و صلى اله على محمد و آله" و استغفار می کرد...» (7)
 
6. حضرت کاظم، امام موسی بن جعفر (ع)
روایت شده است که امام موسى بن جعفر (ع) خوش صدا بودند و قرآن را زیبا می خواندند. روزى ایشان فرمودند: «حضرت على بن الحسین که قرآن می خواند، رهگذران که صداى آن جناب را مى‏ شنیدند، گاهی از صداى ایشان غش می کردند. امام اگر کمال قدرت خود را در این امور اظهار کند، مردم تاب تحمل ندارند...» (8)
 
سلام! ای سلام خـدا بـر سـلامت!
درود! ای کـلام الهــی، کــلامت!
تو هم سجده؛ هم سیدالساجدینی
که قلب حسین است بیت‌الحرامت
مسلمـان نباشم نبـاشم نبـاشم
ندانـم اگـر بـر خـلایق امـامت
سلام خدا بـر سجـود و رکوعت
درود خـدا بـر قعــود و قیـامت
حجر بر در خانه‌ات قطعه سنگی
مقـام آورد سـر بـه پای مقامت
تو حَجّی صلاتی زکاتی جهادی
تو ممدوح بـا نامِ زین العبادی (9)