به گزارش سرویس بین‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینفو روس نوشت به گفته دیوید کوئن معاون وزیر دارایی آمریکا این کشور قصد دارد تحریمهای جدیدی علیه ایران به اجرا بگذارد.

نخستین بار ایران در سالهای 70 یعنی بلافاصله پس از سرنگونی رژیم شاه مورد تحریم قرار گرفت. از آن زمان تا کنون واشنگتن از هر گونه ابزار و فشار سیاسی علیه ایران استفاده می کند. طی دوران جنگ ایران و عراق که واشنگتن یکی از محرکان آن بود هرگونه کمک به تهران ممنوع شد. تشدید فشارها در سالهای نود و نیز در اوایل هزاره جدید هم ادامه یافت.

در بیش از چهل سال اخیر جمهوری اسلامی از سوی غرب تحت فشار قرار دارد ولی همچنان به توسعه منظم و دستیابی به فناوریهای جدید ادامه می دهد. تحریمها مانع حرکت کشور ایران به جلو و دستیابی به اهداف نشده است. بر اساس آماره اداره گمرک ایران طی سالهای 2006 تا 2011 حجم کالاهای صادراتی در حد قابل توجهی افزایش یافته است. به عنوان نمونه درسال 2006 میزان درآمد ماهانه حاصل از صادرات نفت کمی بیش از یک میلیارد دلار و در سال 2011 بیش از دو میلیارد دلار بوده است. 

به نوشته پایگاه، با وجود همه تحریمهای بانکی آمریکا نتوانسته ایران را منزوی کند و با این که کشورهای اروپایی هم خرید نفت این کشور را تحریم کرده اند کشورهای آسیایی و به ویژه چین و هند تمایل بیشتری به خرید این محصول نشان می دهند. در چنین شرایطی امروزکشورهای اتحادیه اروپا که مجبور به یافتن منابع جدید انرژی شده اند بیش از همه به خاطر فعال شدن سیاست تحریمی آمریکا علیه تهران آسیب دیده اند. در حالی که بحران مالی همچنان در اروپا ادامه دارد، شهرهای پاریس و استکهلم به صحنه اغتشاش تبدیل شده اند و تعرفه برق و سوخت افزایش یافته این اقدامات به منزله ضربه قوی به کشورهای اروپایی است. 

در این جا این پرسش مطرح می شود که وقتی آمریکا و اتحادیه اروپا متحد هستند آمریکا با چه هدفی برای تضعیف متحدان خود تلاش می کند؟ پاسخ ساده است و به یورو مربوط می شود. از زمانی که بیشترکشورهای اروپایی واحد پول مشترک را به کار گرفتند رقیب جدی برای دلار آمریکا ایجاد شد که با این وجود تا همین چندی پیش تحت کنترل قرار داشت. ولی بحران مالی جهانی که از سال 2008 در آمریکا ایجاد شد و سراسر جهان را فرا گرفت میزان اعتماد به پول این کشور را کاهش داد و زمینه تمایل دولتهای ملی گرای سایرکشورها را به جستجوی جایگزینی برای دلار ایجاد کرد. هیچ کس مایل نیست یک بار دیگر ذخایرکشور خود را به خاطر اشتباهات سیستم مالی آمریکا فدا کند. ازآن زمان اروپا به آمریکا نشان داد که از این پس تدابیری برای استقلال مالی به کار خواهد گرفت. امروز حتی کشورهای عضو سازمان بریک که روسیه و چین هم جزء آنها هستند از ضرورت صرفنظرکردن از دلار و ایجاد ارز ذخیره سخن می گویند. ولی درشرایطی که واشنگتن فعلا امکان تاثیرگذاری بر مسکو و پکن را ندارد (هرچند این تلاشها متوقف نمی شوند) کشورهای اروپایی قدرت سیستم مالی و سیاسی آمریکا را به خوبی احساس کرده اند. در این جا است که ضرب المثل «به در بگو که دیوار بشنود» به ذهن می رسد. این مساله نشان می دهد چرا آمریکا با ممنوع کردن واردات نفت ایران گامهایی بر می دارد که عملا علیه متحدان راهبردی آن جهت گیری شده اند. درکل آمریکاییها با دلار هایشان به تدریج یک تنه در برابر کل جهان قرار می گیرند و تلاشهای آنها برای ایجاد هرج و مرج و راه انداختن یک جنگ بزرگ و درگیر کردن تعداد زیادی از متحدان و رقبایشان درآن که ابتدا در لیبی و حالا در سوریه به کار گرفته شده،‌ ناکام مانده است. 

همانطورکه تجربه نشان داده وقتی حتی متحدان حاضر به حمایت از امپراطوری نباشند فروپاشی طی مدت کوتاه در انتظار آن خواهد بود. این بدان معنی است که جهان تک قطبی به رهبری آمریکا که حیات آن کمتر از بیست سال طول کشیده رو به افول است و به جای آن یک سیستم چند قطبی روی کار می آید که احتمالا از قبلی بهتر خواهد بود.