کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند؟
این فریاد یک مرد است، مردی به عظمت تاریخ، به بزرگی شیعه. فریادی که بعد از هزار و چهارصد سال هنوز در گوش جهانیان طنین افکن است و تن آزادی طلبان را به لرزه در می آورد، آخر حسین (ع) نماد هیهات منا الذله است، نماد شعار مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است، نماد ایستادگی و شجاعت است. نماد سر در برابر ظلم خم نکردن است.* قیام حسین (ع) جنگ همه آزادی با همه ظلم بود، حسین (ع) تنها آزاده تاریخ بود.
کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند؟
در دل بیابان و تاریکی شب. از که کمک می طلبد؟ با کدام امید؟ نه، روی حسین (ع) با مردمان بیابان نیست، روی حسین (ع) با تاریخ است، با همه مردم در همه زمانها، روی حسین (ع) با ماست. این فریاد اتمام حجت با دنیاست با همه عالم. هرکه با من است از آزادگان و رستگاران است و هر که با من نیست …… هر جا ظلم هست صحرای عاشوراست و نهضت حسین (ع) برپا، و هر که در برابر ظلم ایستاده سرباز حسین (ع) است و یاری دهنده او.
کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند؟
آیا خدا این صدا را بی پاسخ می گذارد؟ نه، یاری دهنده حسین (ع) می آید، می آید به خونخواهی حسین (ع)، که پیروزی اورا تکمیل کند که بندگان را طعم آزادگی بچشاند. می آید با صدای حسین (ع)، و با فریاد او، و اینبار وای بر دنیا که او را تنها بگذارد، وای برکسی که یاریش نکند. بله مهدی می آید به جنگ با ظلم به جنگ با استبداد به جنگ با دشمنان همیشگی حسین (ع).
شهادت حسین (ع) سرآغاز انقلاب اوست انقلابی جاودان علیه ظلم و استبداد و انقلاب مهدی سرانجام این انقلاب بزرگ است که نتیجه اش پیروزی نهایی حق بر باطل و آزادگی بر بندگی و ظلم است.
__________________
من در رقابت با هیچکس جز خودم نمیباشم
هدف من مغلوب نمودن آخرین کاری است که انجام داده ام . . .