- راز دستیابی به خدا اهلی شدن انسان در برابر اوست ، به عبارتی منتظم انتظام خدا شدن که البته تا زنده ایم فرصت هست(بدین معنی که خود راهمواره در مسیر وزش نسیم الطاف الهی حفظ کنیم)
- اولین قدم برای عاشقی(در مسیر نیل به معشوق مجازی ) ما شدن دو طرف است و این یعنی از بین رفتن منیتها به طور واقعی
- تفاهم (که یکی از زیر مجموعه های همکفوی است )یعنی توانایی تحمل تفاوتها
-زندگی را باید عاقلانه شناخت ، عاشقانه پیمود و عارفانه به پایان رسانید
- چرا بعضی ها قبل از بیان انسانیت خود اصرار می ورزند که جنسیت خویش را به نمایش بگذارند، واقعا چرا؟
- در مسیر عاشقی گفتن اینکه من تورا دوست دارم چون به تو نیاز دارم اشتباهی خطیر بوده ، در عوض اداء اینگونه: من به تو نیاز دارم چون تو را دوست دارم بسیار نیکوست
- خیلی فرق است بین به هم خیره شدن تا با هم خیره شدن ، اولی یعنی همدیگر را دوست داشتن و دومی یعنی در کنار هم بودن
- بعد از ازدواج حق عیب نمایی داریم اما حق عیب جویی نداریم
- اگر ما نسبت به آنچه یا آن کس که ازانمان نیست تعصب بورزیم همان زمان نسبت به آنچه یا آن کس که ازانمان است غفلت ورزیده ایم
- نیز دقت کنیم ، محجبه بودن غیر از محجوب بودن و حجب داشتن است ، به دیگر سخن ، می شود محجبه بود اما حجب نداشت ، و این در حالیست که حجب اصل است (چه برای زن وچه مرد تفاوتی ندارد )
- توجه داشته باشیم در بحث محض ازدواج ( یعنی اگر که فقط ازدواج کردن ملاک باشد بدون در نظر گرفتن خداوند ) مقصد ( به معنای اوج لذت بردن و احساس خوشبختی کردن ) در انتهای مسیر نخواهد بود بلکه به نحوی نازل تر در لابلای مسیر است ( یعنی دوران نامزدی تا عروسی ) و لذت وصال در مسیر وصال بودن خواهد بود نه در مقصد ( یعنی دوران عروسی به بعد ) اما اگر خود ازدواج ایستگاهی بود در جریان رسیدن به یک عشق حقیقی و ناب ( یعنی ذات حق ) لحظه لحظه ی زندگی زیبا می شود
- خوشا به حال آنانی که دائم این ذکر بر لب دارند : ای برای با تو بودن باید از بودن گذشت ، بزار بین من و تو دستای ما پلی باشه برای از خود گذشتن
- مأموریت ما در زندگی بی مشکل زیستن نیست ، با انگیزه زیستن است